Andvari - 01.01.2000, Blaðsíða 35

andvari
ANNA SIGURÐARDÓTTIR
33
kynna og vekja áhuga á kjörum launavinnandi kvenna. Þarna töluðu
fjórtán konur frá þrettán stéttarfélögum og kom fram í máli þeirra
hinn rangláti munur sem var á kaupi karla og kvenna í nær öllum
starfsgreinum. Óvenjugóð fundarsókn var talin vottur um vaxandi
ahuga kvenna á hagsmunamálum sínum og hljóðaði samþykkt hans
svo: „Konur hafi sama rétt og karlar til allrar vinnu, sömu laun fyrir
sams konar vinnu og sömu hækkunarmöguleika og þeir. Gifting eða
barneign sé engin hindrun fyrir atvinnu né ástæða til uppsagnar.“79
Anna sótti um inngöngu í KRFÍ eftir að hún heyrði Sigríði J.
Magnússon formann félagsins tala í útvarpinu um sérsköttun hjóna
sem alla tíð var Önnu afar hugleikið málefni. Sigríður vildi aðeins
sérsköttun fyrir giftar konur sem unnu utan heimilis.80 Lög þau um
skattlagningu hjóna sem giltu hér á landi til 1978 voru sett 1921. í
gildi var samsköttun sem á rætur í þeirri verkaskiptingu að eiginmað-
Ur afli tekna en konan vinni á heimilinu. Tekjur hjóna voru taldar
saman til skatts þótt um séreign væri að ræða eða bæði hjónin ynnu
fyrir tekjum og skyldi bóndi ábyrgjast skattframtalið. Nokkrar breyt-
mgar voru gerðar á lögunum sem miðuðu að því að gera skattbyrði
hjóna líkasta því sem gerist hjá einstaklingum og með lögum frá 1935
yar ákveðið að hjón skyldu bæði bera óskipta ábyrgð á greiðslu
skattanna. Óbeinar tekjur sem vinna á heimili gefur af sér hafa
aldrei verið skattlagðar. Frá því skömmu eftir síðari heimsstyrjöld
hafa konur á Vesturlöndum barist fyrir leiðréttingum á misrétti á
skattgreiðslum hjóna en það kom illa við margar konur að við gift-
mgu hvarf kona af sjónarsviðinu sem sjálfstæður skattgreiðandi og
laldist á framfæri manns síns. Giftar sem ógiftar konur voru óánægð-
ar með þessi ákvæði skattalaga og kvenréttindafélög um allan heim
höfðu hafið baráttu gegn þeim.81
Anna var þeirrar skoðunar að konur skyldu metnar sem sjálfstæð-
lr einstaklingar og fullgildir þegnar án tillits til hjúskaparstöðu. Með-
al þess var að telja fram til skatts í stað þess að vera aðeins nafn á
framtali eiginmannsins. Með sérsköttun á giftar konur sem unnu
utan heimilis taldi Anna að konum væri mismunað og vinna á heim-
hum einskis metin. Hún leit svo á að vinna heimavinnandi kvenna
skyldi metin til fjár á skattaframtali hjóna sem tekjur heimilinu til
handa. Hún var farin að hugleiða rækilega jafnrétti og jafnstöðu
kynjanna og leitast við að skilgreina þessi hugtök. Megininntak
Þsirra hugleiðinga var gagnrýni á viðteknar hugmyndir um hlutverk