Andvari - 01.01.2005, Síða 35

andvari
ÞÓRARINN BJÖRNSSON
33
hópi varð skólameistari við Menntaskólann á Akureyri nær aldarþriðj-
ung.
Þótt Þórarni brygðist á stundum bogalistin og hann felldi dóma
um menn og málefni, sem ekki stóðust, og einstaka maður hafi legið
honum á hálsi fyrir slík mannleg mistök, tala flestir um þetta algerlega
þykkjulaust og án minnsta kala til hins merka skólameistara og mann-
vinar. Þessi og önnur ummæli skólameistara sýna aðeins að hann var
mannlegur og það er mannlegt að skjátlast, errare humanum est, eins
og hann kenndi nemendum sínum auk þess sem „örar og heitar tilfinn-
ingar gátu - að minnsta kosti í svip - stundum mátt sín meira en skörp
dómgreind hans“.50
Ummæli Þórarins Björnssonar við skólaslit 1958 eiga ef vil vill að
einhverju leyti rætur að rekja til þess að vorið 1958 gerðust atburðir,
sem höfðu áhrif á nemendur skólans og kennara og allt skólalífið og
raunar langt út fyrir skólann. A útmánuðum fór hópur ölvaðra nem-
enda að næturlagi í kirkjuna að Möðruvöllum í Hörgárdal, hinu foma
fræðasetri, og frömdu skírnarathöfn þar sem einn úr hópnum fór í
prestshempu og skírði annan úr hópnum, sem óskírður var, við söng og
organleik. I kjölfar þessa atburðar vék kennarafundur úr skóla 13 nem-
endum, sem tekið höfðu þátt í helgispjöllunum. Nokkrir hinna brotlegu
nemenda sátu í efsta bekk og áttu að taka stúdentspróf um vorið en
fengu ekki vegna brota sinna. Þegar niðurstaða kennarafundar spurðist
rneðal nemenda boðuðu nokkrir þeirra til kvöldfundar í heimavistinni.
f*ar var samþykkt að senda nefnd á fund skólameistara næsta dag og
krefjast skýringa á brottvikningunni. Einnig var samþykkt að nem-
endur sæktu ekki kennslustundir fyrr en skýringar hefðu verið gefnar
a brottvikningu nemendanna.
Að morgni næsta skóladags fór enginn nemenda í kennslustund
Þegar hringt var í tíma, heldur gengu þrír fulltrúar nemenda á fund
meistara í íbúð hans og gerðu honum grein fyrir samþykkt nemenda-
fundarins kvöldið áður. Kom þetta flatt upp á skólameistara, sem var
uaumast kominn á fætur og auk þess óvanur slíkum tiltækjum. Hann
brást hins vegar strax við og lét hringja á Sal, steig í pontu hiklaus og
fumlaust. Skýrði hann með fáum og yfirveguðum orðum rólega frá
atburðunum í kirkjunni að Möðruvöllum í Hörgárdal og greindi frá
ejnróma samþykkt kennarafundar sem ekki hefði talið annað unnt en
víkja nemendum úr skóla fyrir helgispjöll og brot á landslögum. Tím-
mn yrði síðan að leiða í ljós hvort hinir brotlegu nemendur óskuðu eftir