Andvari - 01.01.1933, Qupperneq 34

30
Fiskirannsókuir.
Andvari
niðri í álnum. Hér fengust líka 3 flyðrur vænar, auk
smálúðu og 1 langlúra. Ennfremur varð vart við smá-
löngu og smákeilu, sem sýndu eitthvað »hlýlegri« sjó.
4—5 togarar voru hjá oss, 1 frönsk skonnorta og 1 —2
mótorbátar. A hvítasunnudag vorum vér inni á enda
álsins eða jafnvel fyrir innan hann (o: 75 sjóm. NNA af
Reykjaneshyrnu), á 60 - 70 fðm. Þar var botninn töluvert
»sár«, eins og fiskimenn segja, með miklu af smáfest-
um, »hnúskum« og mosakóröllum, greinilega lítið »tog-
aður«. Þar fékkst nokkuð af smáþyrsklingi (ca 20 cm.) og
virtist sem enn smærri kóð hefðu smogið vörpuna. Hér
var ánnars líkur munur á botnlagi á grunninu og í áln-
um, eins og endrnær: harðari botn, með meira af botndýr-
um, á grunninu, blautur botn, með litlu af botndýrum, í
álnum. Um magainnihald fisksins hér var eins háttað og
áður, nema meira af augnasíli, mestmegnis nýju. Örfáir
fiskar (hængar) voru enn ógotnir. Engin egg fundust. —
Á báðum þessum stöðum varð vart við stútung og
þorsk, með rauðleitum lit, líkt og þaraþyrsklingur, en
daufari. Á Skagagrunni er þari, þar sem grynnst er,
eins og áður er minnst á, og þar hefði fiskurinn, sem
þar fékkst getað litast, og hugsanlegt, að hinn fiskurinn
hefði verið á rauðum kóralbotni inni við Strandabrekana.
— Ég mun víkja betur að þessu atriði síðar.
Síðari hluta hvítasunnudags kipptum vér út á enda
Kólkugrunns, og köstuðum þar hjá 8—9 öðrum togur-
um. Var þar gnægð fisks, eins og annarsstaðar úti fyrir
Ströndum, það er til spurðist, en vér urðum að hætta
um kveldið, af því að saltið var þrotið og héldum vér
viðstöðulaust til Siglufjarðar, til þess að fá salt af
birgðum þeim, er Kveldúlfur átti þar. Komum vér í
Siglufjarðarmynnið kl. 8 að morgni annars og lögð-
umst þar til þess að ljúka við aðgerð. Svo var farið