Andvari - 01.01.1933, Blaðsíða 73

Andvari
Á Arnarvatnsheiði.
69
beggja handa, en þá er loks komið í gróðursælt dal-
verpi, sem heitir Álptakrókur. Það er lítið vatn, sem
Núpavatn heitir. Þar er líka leitamannaskáli ásamt hest-
húsi. Er þar náttból Borgfirðinga í haustleitum. Þaðan
^eygist þjóðvegurinn meira til norðurs, og er þá ekki
Norðlendingafljót lengur til vegvísis. Fara nú hin mörgu
heiðarvötn að sjást fleiri og fleiri, en að eins eru það
stnávötn, sem næst eru veginum. Til hægri handar Stór-
sfeinatjörn, Mordísarvatn og Leggjabrjótstjarnir. Þá er
^eiðitjörn nokkuð fjær til vinstri handar. Á sömu hönd,
nokkuð austar, er stórt vatn, milli gróðurlausra holta;
Það heitir Gunnarssonavatn. Það er dýpsta og óveiði-
sælasta vatnið þar.
Sú munnmælasaga er um Gunnarssonavatn, að bræð-
Ur tveir, Gunnarssynir, hafi verið þar að silungsveiðum.
^e9ar komu þeirra seinkaði til byggða, var farið að
leita þeirra. Fundust þeir þá dauðir við vatnið. Sáust
Þá merki til þess, að þeir hefðu dáið frá silungsáti. Af
tví ráða menn, að í þessu vatni væri baneitraður loð-
silungur. Þessi trú festist svo f hugum fólksins, að
sIranglega var bannað veiða silung í vatninu. Er það
nú fyrst fyrir fáum árum að bann þetta hefir verið
brotið, og með því er hin gamla trú úr sögunni um
hinn eitraða loðsilung.
Eftir þriggja stunda lestaferð úr Álptakróki, gegnum
^rjóstug holt, er Joksins komið á Svartarhæð sunnan
^egin við Arnarvatn stóra. Blasir þá nokkur hluti þess
^ikla vatns fyrir sjónum manns. Þaðan er víðsýni í
^llar áttir, einkum þó til vesturs. Sést þá yfir hina miklu
^iðarfláka til Holtavörðuheiðar, þar sem Tröllakirkja,
með sínu mjallhvíta fsþaki, setur hinn mikla svip á lands-
la9ið. Þar nema augu manna staðar í vesturátt. Þá
olasa líka við fjallahnúkar í Húnavatnssýslu: Vatnsness-,