Vaka - 01.09.1929, Side 126

Vaka - 01.09.1929, Side 126
252 RITFREGNIR. [vaka] ur í þeirri trú, af því það er kunnugt, að Gunnar Gunnarsson þekkti og umgekkst þessa menn á yngri árum sínum í Kaupmannahöfn. Að þessu leyti fer allt i „Hugleiki Mjöksiglanda“ sem í sjálfsæfisögu, að því fráskildu, að allir þessir menn hirtast undir gerfi- nöfnum, þ. e. í búningi skáldsögunnar. Og einmitt hér virðist mér Gunnari Gunnarssyni fatast hvað mest i drott- inhollustu, hvort sem litið er á hann sem skáldsöguhöf- und eða æfisöguhöfund. Þessir menn eru dregnir inn í frásöguna með svo losaralegum tilviljunum, að þær riðla öllu samhengi, ef miðað er við skáldsögu, en eru hinsvegar í augum þeirra, er þekkja þykjast fyrir- myndirnar, allmikið lýttir í meðförum (,,karrikerede“). Virðist það stundum stafa af misskilningi og röngu mati á hæfileikum þeirra, er í hlut eiga, en stundum, og reyndar langoftast, til þess að gera „Blöð Ugga Greipssonar" skemmtileg aflestrar hinum útlendu les- endum. Og þeirri hugsun verður naumlega varizt, að sumsstaðar kenni persónulegs óvilja — og ergi. Það er ranghverfa litlu íslendinga-nýlendunnar i Höfn, sem lýst er, iðjuleysinu, drykkjuskapnum, sið- leysinu, fébrögðunum. Þetta er heimur Davids Jón- mundssonar, Stefáns Einarsveinssonar og hinna annara. En af hverju er rangliverfunni einmitt lýst og svo fáu öðru? Sennilega til þess að gera það ennþá glæsilegra i augum hinna útlendu lesenda, þegar hinn ungi rit- snillingur Uggi Greipsson hefðist upp úr þessu feni ves- aldóms og vansæmdar samlanda sinna. Islenzkum les- endum, sem verður það á, að skoða ritið sem æfisögu Gunnars, mun mörgum fara svo, að þeir hefðu heldur kosið, að Ugga hefði einhverntíma fatast í meðferð tíu króna seðils eins og hinum, en að hann hefði verið inn- sýnni og réttlátari í dómum sínum um samlanda sína, ekki sízt þá, er gengu hinn sama þyrnum stráða veg og hann sjálfur. Gunnar Gunnarsson má vera þess fullvís, að vér þekkjum Pétur Bergson „Natblodsmennesket“ ineð „det gruinme Anströg af keltisk Sadisme" eins og honum er lýst. Vér þekkjum hann vegna þess, meðal annars, að á íslandi er aðeins eitt stórskáld, sem hefir gert steininn og leirinn að tæki sínu. Vel má vera, að einhverjum finnist birtan yfir hugarfari hans og verk- um engu minni en yfir afrekum Ugga Greipssonar.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Vaka

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.