Menntamál - 01.06.1950, Síða 33

MENNTAMÁL
95
in skilja það til fullnustu. Einnig verður að leggja miklu
meiri áherzlu á hugareikning en nú er gert. Yfirleitt er
athugandi, hvort dæmin eiga að vera þyngri en svo, að
börnin geti að mestu leyti leyst úr þeim í huganum.
Yfirferð verður að sjálfsögðu miklu minni en nú er
ætlazt til að skilað sé til prófs. Á hinn bóginn fæst traust-
ari undirstaða, og það, sem er mikilvægast: börnin vinna
í kennslustundunum og hafa gaman af þeim í stað þess
að þær séu þeim þjáningartími, þar sem þau fá að vita og
reyna, að þau eru heimsk og til einskis nýt.
Þau fá æfingu í vinnuaðferðum, sem kemur þeim að
meira haldi en nokkrar setningar, sem þau skilja lítið í.
Þetta var í stuttu máli kennsluaðferðin, sem ég hygg
að muni gefa flestum treg- og miðlungsgefnum börnum
beztan árangur í landafræði, náttúrufræði, eðlisfræði og
reikningi. Það er að sjálfsögðu útilokað, að einn kennari
geti haft meira en ca. 20 nemendur í bekkjardeild, þar eð
heimavinna kennara tvöfaldast áreiðanlega frá því, sem
nú er algengast að hún sé.
Til þess að forðast allan misskilning skal ég taka það
fram, að gáfaðir nemendur, sem geta lært utan-skóla,
geta að sjálfsögðu náð ágætum árangri með gömlu yfir-
heyrslu-aðferðinni. En það eru ekki einu sinni 25°/o af
nemendum, sem geta lært utan-skóla. Skyldunámsskóli get-
ur ekki einskorðað starf sitt við svo lítinn hluta nemenda,
og það því síður, sem „betri“ parturinn bíður áreiðan-
lega ekkert tjón við að brjóta verkefnin betur til mergj-
ar en nú er yfirleitt gert.
Mörgum kennurum er fullvel Ijóst, að hægt er að ná
betri árangri en þeir ná nú. (Þar á meðal sjálfum mér.)
En eins og ég þegar hef drepið á, þá er fjöldinn í bekkjar-
deildum svo mikill, að maður kinokar sér við að breyta til,
einkum ef það kostar að hafa skriflegt í bekknum.
Og hvers vegna ættu kennarar að breyta til? Það er
ekkert eftirlit með kennslu þeirra, enginn þakkar þeim