Menntamál - 01.06.1950, Blaðsíða 68

130
MENNTAMÁL
síðan að breyta því vali. Félagsfundir voru að jafnaði
haldnir heima hjá honum, og eigum við félagar hans þaðan
margar góðar minningar, sem yljað geta huganum í önn og
amstri hversdagsleikans. En þar átti húsmóðirin sinn
drjúga hlut. Ekki þurfti langa viðdvöl á heimili þeirra
hjóna til að finna hið gagnkvæma, rósama traust og skiln-
ing, sem eins og lá í loftinu í stofunum þeirra.
Ýmislegt hefur verið sagt um okkur kennara sem stétt
og einstaklinga, margvíslegir dómar felldir um störf okkar
og árangur þeirra. Yið erum, ef svo mætti segja, stöðugt
undir smásjá heimila og aðstandenda nemenda okkar, og
í þeirri smásjá birtast hlutirnir stundum í allmikilli stærð.
— Efalaust er okkur kennurum sem öðrum í mörgu áfátt,
og mér er sem ég sjái Sigfús Sigurðsson brosa sínu hóg-
væra brosi, ef ég færi að halda því fram, að hann hefði ver-
ið þar undantekning. En ég fullyrði, að þá megi íslenzka
kennarastéttin vel við una, ef þar er hvert rúm svo vel
skipað sem hans var.
Eins og fyrr segir, fluttist Sigfús ásamt fjölskyldu
sinni til Reykjavíkur á s. 1. hausti. Yfirstjórn fræðslumál-
anna hafði veitt honum orlof þetta skólaár. Hugði hann
á utanferð upp úr síðustu áramótum til að kynnast skóla-
málum frændþjóðanna á Norðurlöndum. Mun hann hafa
hugsað gott til þeirrar farar og leikið mjög hugur á að
auka þekkingu sína á kennslu og uppeldismálum. Undir-
búningi ferðarinnar var að mestu lokið. En þá kom það,
sem við köllum stundum forlög, og tók í taumana. Hann
fór í aðra ferð, þessa, sem við öll eigum eitt sinn að fara,
og stundum svo fyrirvaralaust. Við vinir hans og stéttar-
systkin óskum honum góðrar ferðar og þökkum honum
samfylgdina. Við trúum því, að þar sem hann er nú, megi
hann njóta mannkosta sinna, því að hann var drengur
góður.
Frímann Jónasson.