Menntamál - 01.06.1950, Blaðsíða 72

134
MENNTAMÁL
ÞjóSleikhús og skólar.
Þjóðleikhúsið var vígt til ákvörðunar sinnar á sumar-
daginn fyrsta.
Það væri að bera í bakkafullan lækinn að lýsa hér vígslu-
athöfn, híbýlakosti og aðdraganda þessarar stofnunar,
svo mjög hafa blöð og útvarp fjölyrt um það efni að von-
um. Hins vegar getur tímarit kennara ekki látið hjá líða að
fagna því, að leiklistinni hafa nú verið búin vegleg skil-
yrði til vaxtar og viðgangs með þjóðinni. í skjóli skóla óx
hinn fyrsti vísir að þessari listgrein í landinu, og varla
er þess að 'vænta, að hún verði almenningseign, ef skól-
arnir vanrækja vakningarhlutverk sitt í þessum efnum.
Kennarar hafa hin síðari ár, einkum eftir að áhrif nýrrar
skólastefnu tóku að ryðja sér til rúms í landinu, lagt tals-
verða stund á að iðka leikstarfsemi með nemendum sín-
um, þótt skilyrði til þess séu harla önug í ofsetnum skóla-
húsum. En meira mætti að þessu gera, og raunar ætti leik-
starfsemi að vera snar þáttur í starfi skólanna. Væri vel,
ef þjóðleikhúsið yrði til þess að vekja svo almennan áhuga
og skilning á þessari dásamlegu menningargrein, að hún
yrði ómissandi og öflugur þáttur í lífi allrar þjóðarinnar,
þáttur, sem hún vildi ekki láta undir höfuð leggjast að vefa
inn í uppeldi barna sinna í þeirri trú, að hann megi veita
þeim þann yndisarð, sem mölur og ryð fá eigi grandað.
Þau spámannlegu orð, að maðurinn lifi ekki á brauði einu
saman, eru í fullu gildi á öllum tímum um alla veröld, þar
sem maðurinn er verður þess nafns til aðgreiningar frá
dýrum merkurinnar. Sú list, sem þessi nýja menningar-
stofnun er vígð, hefur löngum verið mannkyninu upp-
sprettulind til auðgunar, fegrunar og betrunar lífinu.
Mætti þjóðleikhúsið verða íslendingum slíkur ódáins-
brunnur.
Á. H.