Menntamál - 01.04.1960, Qupperneq 15

MENNTAMÁL.
XXXIII. 1.
JAN.—APRÍL.
1960.
SIGURJÓN BJÖRNSSON:
GeSvernd barna og unglinga.
ii.
í fyrra erindi ræddi ég aðallega hina þj óðfélagslegu
hlið geðverndarmálanna, og ennfremur gerði ég mjög laus-
lega grein fyrir hugmyndum mínum um skipulag þeirrar
starfsemi, og hafði ég þá nokkuð til hliðsjónar, hvernig
Kaupmannahafnarbúar hafa hagað málum sínum. Að öðr-
um þræði var erindið því þjóðfélagslegar vangaveltur og
tilgátur. Ég hafði ekki aðrar staðreyndir að styðjast við
en þær, sem blasa við augum venjulegs athuganda. Leitt
er til þess að vita, að þjóðlífsrannsóknir okkar skuli enn-
þá vera svo í reifum, að ekki skuli unnt að tjalda öðru til
en tilgátum og skrifborðsþönkum, þegar fjallað er um
þjóðfélagsmál. Hvað hinn hluta erindisins varðar, skipu-
lag geðverndarmála á íslandi, verðum við að láta okkur
nægja að koma óskum okkar á framfæri í þeirri von, að
nokkrar þeirra fáist að minnsta kosti uppfylltar. Vonandi
verður þess ekki langt að bíða. En ekki er nóg að ræða
skipulagið eitt, því að það er einungis hin ytri umgjörð
um sjálft geðverndarstarfið. Ég geri ráð fyrir að áheyr-
endur fýsi að vita eitthvað um starfið sjálft. Oft hef ég
verið spurður spurninga sem þessarar: Hvað gera sálfræð-
ingar? Hvernig lækna þeir fólk? Eru sálfræðileg vísindi
áreiðanleg og traust vísindi? í dag langar mig að leitast
við að svara nokkrum þessara spurninga, en þó ekki öllum.