Menntamál - 01.04.1960, Side 33

menntamál
19
vinnu, og rökrætt um það, hvort þeim stundum, sem fóru
í það að gera áðurnefnt veggkort, hefði ekki verið betur
varið á annan hátt. Leiðbeinandi safnsins hélt að lokum
stuttan fyrirlestur.
Ég skoðaði bókasafnið þar. Var mér tjáð, að það væri
annað stærsta sérfræðilega bókasafnið, sem Norðmenn
ættu, stærst væri safn búnaðarháskólans í Ási. Þar gat að
líta bæði gamlar og nýjar kennslubækur. Ég sá þar m. a.
byrjendabók í lestri, sem gefin var út fyrir 100 árum,
og var fróðlegt að bera þar saman gamla og nýja tímann.
Bókasafnið gefur ágæta yfirsýn yfir þróun skólamálanna
þar í landi og er talið mjög merkilegt.
í norskum lögum um skólabókasöfn er eftirfarandi tek-
ið fram:
I hverjum barnaskóla úti á landi og í bæjum, þar sem
almenningsbókasöfn hafa ekki barnadeildir, skal vera
skólabókasafn til afnota fyrir börn. Skulu þau kostuð af
viðkomandi bæjar- eða sveitarfélagi.
Skólabókasöfn, sem stofnsett eru og uppfylla kröfur
gildandi námskrár, njóta ríkisstyrks. Þeim ber að hafa
bækur til eflingar bóklegu námi, auk bóka til tómstunda-
lestrar.
Söfnin verða einnig að hafa bækur, sem henta nemendum
í neðstu bekkjum barnaskólanna, og leiðir það af ákvæði
um, að öll börn í skólunum fái bækur til afnota, án þess að
greiða gjald.
I námsskrá fyrir barnaskóla Oslóborgar er tekið fram,
að í hverjum skóla skuli vera lesstofa með bókasafni, auk
annarra hjálpargagna, sem þar er þörf fyrir.
I Svíþjóð dvaldi ég í tveimur borgum, Gautaborg og
Málmey. — Hér á eftir mun ég í stuttu máli greina frá
skólabókasöfnum og starfsemi þeirra, samkvæmt þeim
kynnum, sem ég hafði af þeim þar.
í námskrá fyrir sænska barnaskóla er eftirfarandi
tekið fram um bókasöfn: