Menntamál - 01.04.1960, Qupperneq 42

28
MENNTAMÁL
styrkja persónuleika og auka víðsýni þeirra, sem lesa.
Byggja upp — en ekki rífa niður.
Elzta heimild um skólabókasöfn hér á landi, (sem ég
hef fundið), er grein um skólabókasafn í Vestmannaeyj-
um í 2. árg. Skólablaðsins 1908. Skólastjórinn þar Steinn
Sigurðsson, er þá nýbúinn að stofna bókasafn við skólann
með aðstoð skólabarna þar.
Vil ég leyfa mér að tilfæra hér nokkur orð úr grein
hans. Þar segir svo:
„.....Víða mun það við brenna, að börnum, sem stunda
skólanám, sé öllu ljúfara að lesa aðrar bækur en skóla-
bækurnar, að minnsta kosti öðru hverju. Efninu í mörg-
um skólabókum er oft svo þjappað saman, að börnum veit-
ist mjög torvelt að greiða það í sundur og skilja.
Þau fá leiða á að brjóta heilann um svo erfitt og ein-
hliða efni. Þess vegna leita greind og námfús börn til
annarra bóka en skólabókanna, ef þær eru fyrir hendi, og
teyga í sig eins og drykk, það sem slíkar bækur hafa að
bjóða. Stundum hittist svo á, að þær hafa inni að halda
góðan lærdóm og gagnlegan. En að koma í veg fyrir það,
að börnin afli sér þannig fróðleiks upp á eigin hönd, með
því að svipta þau öðrum bókum en þeim, sem skólinn
notar við kennsluna, getur ekki talizt ráðlegt, enda mun
áhugi þeirra á skólanáminu alls ekki aukast við það.
Hitt mun hafa heilladrýgri afleiðingar að sjá börnun-
um fyrir nýjum og nýjum bókum og kosta þá að sjálf-
sögðu kapps um að velja þær vel.
Lestrarfýsn þeirra og fróðleikslöngun eykst að sama
skapi sem bókaforði þeirra vex, og er það nokkur trygg-
ing fyrir því, að þeim fari fram að þekkingu.
Þess vegna ætti dálítið bókasafn að vera við hvern ein-
asta barnaskóla á landinu."
Þetta voru orð Steins Sigurðssonar, og sé ég ekki bet-
ur en þau séu í fullu gildi í dag, þótt skrifuð séu fyrir rúm-
um 50 árum.