Æskan - 01.07.1971, Blaðsíða 5

Duglegir drengir
Sjórinn var úfinn ...
árus litli vaknaði við að það buldi á glugg-
anum. Hann hélt að það væri haglél og
stóð upp til þess að loka glugganum, en
þá sá hann, að það var ekkert hagl, heldur
stóð Pétur fyrir utan og var að kasta sandl
3 rúðuna tll þess að vekja hann. „Komdu ofan!“ kallaði
^ann, og eftir nokkrar mínútur var Lárus kominn i fötin og
Þotinn út.
Lárus og Pétur voru báðir 15 ára og höfðu alizt upp i
Sfnáþorpi, þar sem allir lifðu á fiskvelðum. Frá því þeir
v°ru smáhnokkar höfðu þeir vanlzt sjónum og þeir þekktu
tlvert sker og boða á víklnni betur en nokkur hafnsögu-
rrtaður.
..Það liggur stórt sklp úti við rif og er að bíða eftir hafn-
sögumanni," sagði Pétur, „en enginn þeirra er helma. Eig-
Urn við ekkl að fara út og vinna okkur inn hafnsögugjaldið?'1
Lárus var svo sem fús til þess, og svo stukku þeir báðir
niður í fjöru. Að vörmu spori var báturinn kominn á flot, og
Þeir reru báðir rösklega út.
Þelr urðu þess brátt vísarl, að sjórinn var úfinn, og þelr
Ufðu að rlfa seglln og ausa allt hvað af tók, því sjórinn
Setlaðl inn fyrir borðstokkinn hjá þeim í sifellu. En þeir
bitu á jaxlinn og héldu áfram út að skipinu. Loksins komust
heir þangað, en nú sáu þeir, að skiplð var strandað á rif-
lnu og mennlrnir farnlr úr þvf. En úr því að drengirnlr voru
kentnir svona langt, fannst þeim réttast að fara um borð.
b®lr náðu i kaðalspotta, sem lafði út yfir annað borðið, en
í sama bili reið alda undir bát þeirra og braut hann við
skipshllðina. Nú var ekki um annað að gera en bjarga sér
um borð, og það gerðu þeir. Eftir augnablik voru þeir
komnir upp á þilfarið.
Þar var heldur hrikalegt umhorfs. Öldurnar gengu i si-
fellu inn yfir borðstokkinn, og allt sem lauslegt var á þil-
farinu var á fleygiferð. Var drengjunum nauðugur einn kostur
að halda sér i slglutréð og bíða þangað til birtl af degi.
Öldurnar urðu stærri og stærri og gengu yfir skipið, svo
að hrikti og brakaði í öllu. Hvað skyldi skiplð þola þetta
lengi? hugsuðu þeir Nú kom stór holskefla á fleygiferð,
og drengirnir lokuðu augunum, svo hræddir voru þeir. Þelr
fundu, að aldan gekk yfir þá, og skipið klpptist við um
leið. En nú rétti sklpið sig allt f einu við. Sjórinn hafði
losað það af grynningunum.
Nú voru drenglrnlr ekki hræddlr lengur. Lárus tók stýrið
og Pétur dró upp fokkuna. Og svo sigldu þeir á fleygiferð
inn á höfn. Eftir stutta stund voru þeir komnir í lægi inni
á höfninni.
Það lá við, að hafnarumsjónarmaðurinn fengi slag, þegar
hann komst að raun um hverjir stýrðu skiplnu. Og það þarf
ekkl að spyrja að því, að Pétur og Lárus voru mestu merkis-
mennirnir í kauptúninu næstu daga. Þeir keyptu sér falleg-
an hafnsögubát fyrir nokkurn hluta björgunarlaunanna og
hitt lögðu þeir í sparisjóðinn.
Það lá við, aS hafnarumsjónarmaðurinn fengi slag.