Æskan - 01.07.1971, Blaðsíða 25

Fyrir ungar
stúlkur
SOKKABUXUR
Venjulega eru sokkabuxur seldar og
mældar eftir lengdum, en þetta seglr
aSeins brot af þeirri sögu, er staðfestir
hæfni þeirra á einstaklingum. Fætur og
leggir eru mjög mismunandi gildir og
eiginlega er það rúmmálið sem segir,
hvort ákveðin stærð er við hæfi, en
ekki lengdin ein. Sú stúlka, sem hefur
granna leggi, þarf minna númer sokka
Er ekki sjálfsagt að prófa stærðina?
Númerin segja ekki alltaf satt
um hlutföllin.
og sokkabuxna en lengdin segir til, en
hin, sem öll er gildari en meðallagið,
hlýtur að kaupa númer, sem er yfir
meðallag, af því að flestar verksmiðjur
miða númerin við lengdina elna.
Við buxnakaup er sjálfsagt að at-
huga, hvernig saumar eru og frágangur
að öðru leyti. Þær buxur, sem saumað-
ar eru saman að ofan rétt eins og tveir
sokkar væru lagðir saman, þola ekki
að tekin séu stór skref, án þess að
saumar bili. Bara það að klofast inn og
út úr bifreið getur valdið saumsprettu
á vissum stað. Það kannast víst ýmslr
við brestinn, sem heyrist þegar buxurnar
bila við að hagræða sér i bílnum.
Það er furða, að nokkur skuli kaupa
buxur, sem ekki hafa styrktarbót þar
sem skálmarnar koma saman. Miðsaum-
ur þar vill alltaf bila.
Þegar þú kaupir sokkabuxur eða
sokka, þá er eðlilegt og sjálfsagt að
reyna teygjuhæfnina.
Þráðurinn, sem er spunninn, og svo
frágangur prjónavélarinnar, ræður teygju
og slithæfnl og vert er að gefa þelm
hlutum gaum áður en kaup eru gerð,
því að mjög margar gerðir og gæði eru
á markaði.
Gildlelki þráðarins er tllgreindur með
heitinu denier, og því hærri denier-tala
þeim mun sterkari þráður. Denier 30
eða 40 skal helzt valið.
Nælon, perlon, enkalon og rllsan eru
verzlunarheiti á gerviefnum, í rauninnl
öll sama efnið, en styrkleiki buxnanna
og sokkanna er háður gildleika þráðar-
ins.
Bara það að klofast út og inn í bifreið
getur valdið saumsprettu.
tala! Þau keyptu þrjú egg og lögðu í skjórshreiður, sem þau
'lssu um skammt frá bænum. Hins vegar tóku þau skjórseggin
0g fleygðu þeim. Og viti menn, — skjóra-mamma var ekki vitrari
°n l>að, að hún gerði sér þetta að góðu og lagðist hiklaust á
'anucggin stóru.
Nú
Sy0 fundu þeir nokkur fleiri skjórshreiður og lögðu egg í j>au.
mundi su gamla fá nóg að starfa við að stjórna slíkum unga-
°P> sem safnað væri saman úr ýmsum áttum i skóginum.
Nn jiegar allir ungarnir voru komnir úr eggjunum og til hæn-
nnnar gömlu, vildi hún ekki sjá aðra unga en sína eigin. Hún
á skjóraungana sem hvert annað tataraliyski, Ef þeir nálg-
Ust yndislegu ungana hennar, hjó hún í höfuð þeirra eða
sParkaði þeim eins langt til hliðar og hún gat.
^ *'að kom í hlut Evu að sjá um vesalings móðurlausu ungana.
Ul1 gaf þeim af sínum eigin mat og sá vel um, að þeim yrði
kalt. Og svo gætti hún þeirra fyrir hænunni gömlu og
*'1'nnmu og fyrir fálkum og refum.
j. Litlu, gulu ungarnir uxu furðu fljótt. Þcir urðu gráir á litinn,
l°ngu fjaðrir i vængina sina og urðu að frámunalegum óláta-
,)ei8jum. Þeir voru með nefið niðri i öllu og gerðu ýmislegt til
aEræðis, svo að það reyndi stundum mjög á jjolinmæðina. Verst
var þó, að þeir vildu alltaf leika sér í garðlandinu, bæði seint
og snemma. Þeir fóru þaðan aðeins, þegar þeir voru orðnir
svangir. Þá komu þeir heim að dyrum, teygðu fram hálsinn og
görguðu hástöfum. Og þeir gáfust aldrei upp, heldur stóðu aðeins
á sama blettinum og óhreinkuðu allt í kringum sig, þangað til
þeir fengu matinn. Og þá slógust þeir um hvern einasta bita, svo
að fjaðrirnar fuku allt um kring. Já, þetta var vissulega einkenni-
legt bræðralag! Hér þurfti augsýnilega sterkari stjórn.
Drengirnir ákváðu því að koma upp ofurlitlu húsi handa ung-
unum. Þeir söfnuðu saman öllum þeim borðabútum, sem þeir
fundu i Fögruhlið, og hófust þegar handa. Svo fengu þeir líka
stundum fjalir í sögunarverksmiðjunni niðri i sveitinni.
Við hliðina á fjósinu var gamalt skýli, sem lítið hafði verið
sinnt um. Þar löguðu þeir allt til, eins og bezt þeir gátu. Þeir
þiljuðu veggina og bjuggu út hentuga varpkassa. Svo máluðu
þeir loft og veggi með kalkvatni og báru inn á gólfið og i kassana
mikið af mosa og gömlum blaðapappír. Að lokum var þetta orðið
bjart og vistlegt hænsnahús. Já, væri maður hæna, hlaut maður
að verpa a. m. k. tveim cggjum á dag — i svona fínu og fallegu
húsi! Bara að allir kjúklingarnir hefðu nú vit á þvi að verða
hænur!
25