Æskan - 01.07.1971, Blaðsíða 13

álfar vaeru til," sagði konan og horfði
a Nönnu.
.,Já — en nij (rijj þvj sagði Nanna.
^’^að vona ég þín vegna," sagði konan.
V n Þáð er ekki nóg, þú verður að vinna
ag r mat þínum, úr því þú ert komin hing-
Jpp. Þú ert sjálfsagt soltin og vilt fá
ei,,hvað að borða."
s ^anna varð að viðurkenna, að hún væri
lyst^ ^a®ur ,ær ekk' e'ns góða matar-
y ' af neinu eins og útiveru, var pabbi
nennar
v. 'ar vanur að segja. Og Nanna varð að
sér^6003, hann ha,ö' ha,< re,t ,yrir
^ r' ^n bvorki hann né nokkur annar hafði
9sað sér svona útiveru. Þetta var allt
ruvísi en að fara i gönguferð.
ag^°nan var® nu v'n9Íarnlegr'> hen hjélp-
Var t'l°nnu UPP a mánann. Og þegar hún
um ^0rn'n Öan9aö og fór að skoða sig
ba Var *1'rninn,nn eins °9 s,ert töfraland,
jjj. Sern stjörnurnar uxu eins og glitrandi
vig01 ai,arnir voru íTijög vingjarnlegir
^ hana, og eftir að hún viðurkenndi, að
Ý n ,ryði á tilveru þeirra, færðu þeir henni
ls,eg' góðgæti, sem hún hafði aldrei
sra9ðað áður. Ef það hefði ekki verið
na framandi að vera svo langt að heim-
’ Þá hefði hún trúlega skemmt sér ágæt-
^•hna hélt fast i blöðrustrenginn.
Blaðran hafði lyft henni upp á húsþakið heima hjá henni, og við rætur trésins sat
pinulítill karl, hann horfði ertnislega á hana.
En nú fór hún að verða hrædd. Hugsa
sér, ef blaðran flygi burt frá henni, eða
að hún spryngi, svo að hún hrapaði! Hún
sagði álfunum frá hræðslu sinni, en þeir
hughreystu hana og sögðu:
,,Nú skulum við hjálpa þér. Við tökum
þig i hendurnar allir saman og fljúgum
svo með þig niður, þú skalt bara sjá, hvort
það gengur ekki vel."
Svo kvaddi hún, álfarnir kræktu saman
höndum og Nanna settist á og hélt fast í
strenginn á blöðrunni sinni.
Hægt og hægt sveif hún niður á bóginn,
neðar og neðar, þangað til hún fór að verða
skrítin i höfðinu og hún fékk svima. Raddir
álfanna hljómuðu eins og hvisl eða eins
og fuglasöngur, og þegar hún að lokum
opnaði augun, sat hún á tröppunum að
garðstofunni með blöðrustrenginn bund-
inn um handlegginn. Hún horfði undrand!
í kringum sig. Hafði hana dreymt þetta?
Það var hætt að rigna, og hátt á himni
sá hún örla fyrir mánanum, enda þótt sólin
væri ekki setzt, en hann var Ijós og líktist
einna helzt skýi.
„Jæja, Nanna mín, ertu i góðu skapi?"
spurði mamma hennar. „Hefðir þú ekki
gott af því að fara út að leika þér og fá
ferskt loft í lungun?"
„Ég vil heldur hjáipa til í garðinum,"
sagði Nanna. Og svo batt hún blöðruna
sína við hurðarhúninn og fór með mömmu
sinni að reyta illgresi. Og á meðan hugs-
aði hún um allt það, sem komið hafði
fyrir hana.
Elín Guðjónsdóttir þýddi.
TEIKNIKENNSLA
Gaman væri fyrir ykkur að teikna þessa
hænu. Ef þið litið svo myndina og hafið
hana allstóra, verður hún ágætis listaverk,
sem þið getið hengt upp í herbergi ykkar.
13