Æskan - 01.01.1975, Page 49

Oli var bak við eldhúsið.
Aprílgabb
um borð
1. apríl lá seglskipið Soffía frá Marstal
fyrir akkeri, því að blæjalogn var. Skip-
ið átti að flytja 4000 tunnur af edíki til
áfangastaðar skammt frá Bermudaeyj-
um. Skipstjórinn og stýrimaðurinn urðu
mjög undrandi, þegar þeir heyrðu þrisv-
ar blásið í þokulúðurinon.
„Hvað er þetta?“ spurði skipstjórinn.
„Heyrðuð þér þetta líka, stýrimaður?"
,,Já,“ svaraði stýrimaðurinn. „Það var
verið að blása í þokulúður."
„En það er óhugsandi. Hér blæs
aldrei neinn í þokulúður."
Þeir hlustuðu báðir, og það var blásið
aftur.
„Furðulegt," sagði skipstjórinn.
Stýrimaðurinn hlustaði spenntur. Þeg-
ar aftur var blásið þrisvar, brosti hann
breitt. Hann tók um handlegg skipstjór-
ans og fór með hann að eldhúsinu. Þar
sat hann Óli — léttadrengurinn stríðni
— og hélt á tómri bjórflösku, sem hann
ætlaði einmitt að fara að blása aftur í.
„Svo þú ert að leika þokulúður,"
skammaðist skipstjórinn. „Hvað á það
nú að þýða?"
„Fyrsti apríl!" sagði Óli og skellti
upp úr. „Þarna lék ég laglega á skip-
stjórann."
Skömmu seinna sagði stýrimaðurinn
Óia að klifra upp í siglutréð. „Vittu,
hvað þú sérð."
Óli fór upp. „Ég sé ekkert," hrópaði
hann.
„Hærra upp, strákur. Sérðu eitthvað
núna?"
„Nei.“
„Þú ert eitthvað undarlegur í dag.
Ég sé seglskip fyrir neðan."
„Varstu að láta mig hlaupa apríl,
stýrimaður?" góiaði Óli.
„Einmitt," sagði stýrimaður og brosti
breitt.
Um leið hrópaði Óli: „Jú, hérna sé
ég svolítið! Það er eitthvað dökkt á
stjórnborða. Ég held, að það sé tunna."
Óli fór niður, og skipstjórinn sótti
sjónaukann. Jú, rétt var þetta, og þar
sem ekkert var að gera á meðan beðið
var eftir byr, var tunnan tekin um borð.
Árabátur var sendur eftir henni, og inn-
an skamms var tunnan dregin um borð.
„Skipstjóri!“ hrópaði Óli, sem verið
hafði með í bátnum. „Þetta er nú eitt-
hvað handa yður. Það stendur Oporto
á tunnunni!"
Skipstjórinn sleikti út um. Það var
ástæðulaust að fúlsa við heilli tunnu af
portvíni, fannst honum, og hásetarnir
virtust sammála, því að þeir þyrptust
að tunnunni með krúsir í höndunum.
Óli sótti krús handa skipstjóranum, og
allir virtu hann spenntir fyrir sér, þegar
hann tók tappann úr tunnunni. Ljós-
gullinn vökvi streymdi úr henni. Skip-
stjórinn muldraði eitthvað um hvítt port-
vín um leið og hann lyfti krúsinni og
saup drjúgum á. Svo skyrpti hann og
hrækti og gretti sig, svo að hörmung
var að sjá.
„Oj,“ sagði hann loksins. „Þetta er
edik! Og við, sem erum með 4000 tunn-
ur af ediki um borð! Þetta er svindl!"
Allir stóðu þöglir um stund, en Óli
fann rétta svarið. „Þá hlupu allir apríl,"
sagði hann þurrlega og allir skelltu upp
úr.
„Já, já,“ sagði skipstjórinn seinna við
stýrimanninn. „Óli er mesti æringi, en
ég vildi samt ekki missa hann — sér-
staklega ekki fyrsta apríl."
nægan matarforða til vetrar. Nú skiptir mestu máli að flytja kjötið og skinnin sem fyrst heim, og þeir fara margar ferðir
með hlaðinn bát. — 9. Það kom sér vel, að þeir höfðu hraðan á. Hávær úlfagól innan úr skóginum gefa til kynna, að þar
séu aðrar verur, sem einnig vilja fá mat. Þegar drengirnir koma til að sækja það síðasta af kjötinu, sjá þeir stóran úlfahóp
á ströndinni.