Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Síða 43

2Í
ríki, sem yrSi móSurlandinu holt og trútt, og hann
hafSi þá trú, aS í staS þess aS hollusta viS móSur-
landiS mundi standa Canada fyrir þrifum, þá mundi slík
hollusta verSa landinu til blessunar. í einni af hinum
fyrstu ræSum sínum í Canada fórust honum orS á
þessa leiS um þetta efni, eftir aS hafa látiS í ljósi
» gleSi sína yfir hollustu Canada-manna viS breska
veldiS: ,,Samt sem áSur yrSi eg fyrstur manna til
aS hryggjast yfir þessari tilfinning ef hún gerSi Canada
ótrúa sjálfri sér, ef hún annaShvort kipti vexti úr eSa
kæfSi canadiska föSurlandsást, eSa skapaSi hjá íbúun-
um ósjálfstæönis-anda, í þá átt aö vera upp á móöur-
landiS komnir. “
Dufferin lávaröur heimsótti Manitoba-fylki sum-
ariS 1877 og feröaöist hér um hátt á annan mánuS.
Hin merka kona hans, lafSi Dufferin, var í þessari för
meS honum, þótt alt annap væri þá aS feröast hingaS
og um fylkiS en nú er. A meSan þau hjón dvöldu
hér, ráku þau fyrstu tvo naglana í teinana á Pembina-
grein Canada Pacific járnbrautarinnar, greinarinnar,
sem var fyrsta járnbraut í Manitoba og í rauninni
byrjun hinnar miklu canadisku Kyrrahafs-járnbrautar.
Dufferin lávaröur heimsótti í þessari ferS sinni bygö
Mennonita, sem nýlega var stofnuö hér suSur í fylk-
inu, hina nýstofnuSu bygö Islendinga á vesturströnd
Winnipeg-vatns, og ýmsar af hinum eldri bygöum í
fylkinu. Þá var Winnipeg-bær einungis stórt þorp,
en samt héldu Winnipeg-búar Dufferin lávaröi rausn-
arlega skilnaöarveislu í hinu þáverandi óásjálega ráö-
húsi bæjarins. I ræSu, sem hann hélt viS þetta tæki-
færi, komu í ljós þau áhrif, er grassléttu-fylki þetta
haföi gert á hann. Honum fórust orS um þetta efni
sem fylgir:
,,Vegna hinnar landfræöislegu afstööu sinnar og
sérstöku einkenna, má Manitoba skoöast sem topp-
steinninn í hinum mikla boga af systurfylkjum, sem
hggja þvert yfir meginland Ameríku, frá Atlantshafi til
Kyrrahafsins. ÞaS var hér á þessu svæSi sem Canada,