Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Síða 52
30
breska veldiS án þess nokkurum eyri úr vösum skatt-
gjaldenda á Englandi heföi verið til þass eytt. BygSir
Búa voru nú umkringdar á allar hliöar af landeignum
Breta, og Þjóöverjar sátu eftir meö sáran skallann,
því alt þetta haföi þá langaö til aö eignast.
Nú var friöur í Suöur-Afríku. Rhodes stóö nú á
tindi veldis síns. Aldrei haföi nokkur nýlendumaöur
og sjaldan nokkur breskur þegn jafn-miklu afkastaö
fyrir fósturjörö sína, eins og Cecil Rhodes sumariö
1895, aö eins fertugur að aldri.
En nú haföi hann náö tindi velgengni sinnar. A
sex mánuöum hrundi alt þetta aö nokkuru leyti undan
fótum honum ; aö sönnu voru þessi miklu afreksverk
hans þess eölis, aö þau mátti enginn ónýta. En
drambsemin varð honum aö fótakefli eins og fleirum
frábærum afreksmönnum. Dr'. Jameson hafði unnið
frægan sigur yfir Matabelum. Nú. sagöi hann, að
Jóhannesburg ólgaði og syöi af uppr'eistarhug. Stjórn
Krugers væri svo hötuö, aö jafnvel helmingur Búa
sjálfra þráöi aö slíta sig undan henni. Ef Rhodes
tæki nú ekki þaö tækifæri, sem biðist, mundi stjórnar-
bylting samt verða, og afleiöingar hennar miklu
hættulegri fyrir Breta en stjórn Krugers heföi nokk-
urn tíma veriö.
Eins og kunnugt er hlýddi Rhodes þessum for-
tölum. Og þaö er kunnugra en frá þurfi aö segja,
hvernig fór fyrir Jameson. Allri skuldinni var skelt á
Rhodes, sem bar sig karlmannlega, og leitaðist með
öllu°móti viö að bera blak af dr. Jameson, vini sínum.
Chamberlain átti sjálfur hlut í máli, varö hræddur um
sig, þegar hrakförin varð svo mikil, velti allri sökinni
yfir á Rhodes, en gjöröi svo þá yfirlýsing á þingi, aö
viö rannsókn þá, sem hafin hafði verið, hefði ekkert
sanuast, er blettur gæti veriö á mannorði hans.
En þessa sakleysis yfirlýsing þoldi gamli Kruger
ekki. Hann skoðaöi þá Rhodes og Chamberlain upp
frá því ssm svarna bandamenn og þóttist vita, að þeir
mundu nota hvert tækifæri til að ná landi sínu frá sér.