Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Blaðsíða 78

$6
engu muna svo báturinn ekki brotnaöi í mul þá og
þegar. Hvaö gjöra allir alvarlegir menn, þegar svo
er ástatt? Þeir fara að rækja trú sína. Þeir fara þá
af öllu afli aö halda sér í þá hönd, sem stýrir örlögum
mannanna.
Þaö dylst engum, er skilja vilja til hlítar fyrstu
baráttu landa vorra í þessum nýju heimkynnum, að
þaö er óvenjulega heitur straumur af trú, sem fylgir
fyrstu átökum þeirra og ber þá áfram.
A hinn bógipn er þetta ekki eina einkenniö á
frumbýlingsárum Islendinga í Ameríku. Maður verð-
ur var viö annan straum, sem alveg gengur í gagn-
stæöa átt, enda fylgir honum miklu háværari niður.
Mörgu af unga fólkinu hætti viö aö fleygja sér
algjörlega út í glauminn og sollinn. Þaö fór að álíta
alla alvöru heimsku og allar gamlar lífsreglur óhafandi
kreddur. Einkum fór illa fyrir margri efnilegri ís-
lenskri stúlku. Freistingarnar voru kring um þær á
allar hliðar. Þær voru langt frá foreldrum og vinum,
einar í vistum hjá erlendu fólki, sem þær litu upp til,
þó þaö liti niöur á þær. Hverju brosi og gamanyröi
trúðu þær eins og nýju neti og héldu, að þær væru á
leiðinni til að veröa aðrar eins hefðarfrúr og húsmæö-
ur þeirra, sem aldrei drápu hönd sinni í kalt vatn, þeg-
ar þær komust í kynni við einhvern innlendan mann.
Sumar þeirra gengu þá líka aö eiga innlenda
menn. Enekki þóttu þær allar sælar, er í hjónabandið
var komiö. Jóhanna nokkur frá Akureyri bjó með
dóttur sinni, Helgu, í einum skálanum niöur meö
Rauðá. Helga þessi giftist innlendum manni, Marlo
Fadden að nafni; hann var fyrsti stýrimaður á gufu-
skipinu Manitoba, sem gekk á Rauöá. Ragnheiður
Sigfúsdóttir Jónssonar frá Krossanesi viö Eyjafjörö
giftist einnig manni innlendum skörnmu eftir aö hún
kom aö heiman, en var skamma stund saman viö
hann. Dálitlu seinna giflist systir hennar, Kristín,
einnig manni innlendum, sem heyrði til leikflokki ein-
um, er kom til bæjarins. Valgerður Hjaltsteð, systir