Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Qupperneq 111
Prinsessan stóö upp hvatlega og hlustaöi og sagöi
aö þar mundi keisarinn kominn.
,,Nei, nei“, svaraði Talleyrand. ,,Það er bara
verið að skifta um varömenn ; en — þaö er annars
oröið framoröið. “ Um leið og hann sagöi þetta stóö
hann upp og tók kápu prinsessunnar, er hún haföi
tekiö af sér þegar hún kom inn. ,,Það er ráðlegt
fyrir yöur, prinsessa, aö halda nú heim, en eg skal
lofa að tala máli manns yöar við keisarann. Með
lej'fi .. .. “
,,Kærar þakkir, herra minn ! En má eg biðja
yður aö koma nær ljósinu, meö kápuna. Þaö eru á
henni þessi vandræða krókapör ! Hvað það er þægi-
legt að hafa lampa á borðinu ! Svona !“
Talleyrand stóð með kápuna útbreidda og sveip-
aði henni um frúna, þegar hún gaf merki til. Að því
loknu sneri prinsessan sér aö honum og hélt á skjali,
sem hún reif í tvent og — aftur í tvent, áöur en hann
gat varnað því, og svo lét hún sneplana fjóra flögra
niður á gólf.
,,Með þessu hafið þér eyðilagt eiginmann yöar,
frú !“ sagöi Talleyrand.
,,Nei, herra !“ svaraði hún, ,,með þessu hefi eg
máske bjargað honum. “
,,Samt ræð eg yður nú til að fara“, sagði Talley-
rand. ,,Það er ógerningur að koma fyrir keisarann
nú. Eg skal fylgja yður út að vagninum. “
,,Eg verð kyr hér !“ svaraði hún.
,,Sem yöur sýnist, frú ! En meö yöar eigin
höndum hafiö þér nú líflátið manninn yðar !“
Þaö glumdi nú í byssunr varðmanna í ganginum,
er sannaði að Napoleon var í nánd.
Talleyrand stóð kyr við borðið, en prinsessan
gekk fram að dyrunum og staðnæmdist þar.
Nú opnuöust dyrnar og inn gekk maöur lítill
vexti, fölur í andliti, í gráurn, síöum yfirfrakka, meö
barðastóran, svartan hermannahatt á höfði. Hann
víslagði hendurnar á baki sér, gekk hvatlega og taut-