Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Qupperneq 49

a5 hann hafi sami'ö erfðaskrá, þar sem öll aöalatriöi í
þeirri erföaskrá, er hann síöast gjöröi, voru íekin
fram, og var þó auðlegð hans þá að eins í fyrstu byrj-
un. Sagt er líka, aö draumur þessi hafi vaknað í sál
hans við að lesa orð eftir gríska fornaldarspekinginn
Aristoteles, sem hljóða svo :
,,Dygðin er æðsta starfsemi þeirrar sálar, er setur
sér hið göfugasta markmið og lifir fullkomnu lífi. “
Út af þessu spakmæli hins gamla spekings kom
honum til hugar, að það væri lífsskilyrði fyrir hvern
æskumann að koma auga á eitthvert markmið, er
nógu væri hátt og göfugt, til að verja öllu lífinu að ná.
Réttlætið, frelsið og friðurinn virtust honum æðstu
velferðarhugsjónir mannanna. Til þess að gjöra
þessar hugmyndir að verulegri eign mannanna virtust
honum ensku þjóðirnar hafa öðlast sérstaka hæfileika
og sérstaka köllun. Þess vegna fanst honum utn að
gjöra að efla völd þeirra og áhrif í heiminum sem
mest mætti verða.
Hann vildi því fyrir hvern mun sameina ensku
þjóðirnar sem mest. Fyrst vildi hann knýja Banda-
ríkin með einhverju móti til að hverfa aftur inn í
brezka ríkið. En brátt varð honum skiljanlegt, að
það mundi enginn hægðarleikur, þar sem Bandaríkin
voru einmitt að verða voldugust allra enskra þjóða.
Og mörgum árum fyrir dauða sinn var hann kominn
að þeirri niðurstöðu, að einingarbandið milli ensku
þjóðanna ætti að knýtast á þann hátt, að England og
allar nýlendur þess ættu að sækja um inntöku í ríkja-
satnband Bandaríkjanna. Alt þetta var í huga hans
skilyrði fyrir því, að ensku áhrifin yrðu sem mest í
heiminum, en það aftur skilyrði þess, að réttlætið,
frelsið og friðurinn gætu rutt sér fullkomlega til rúms.
En hann leit svo á, að auðurinn væri afl þeirra
hluta, sem gjöra skal. Hann varð vondur við Gordon
hershöfðingja fyrir að þiggja ekki heilt herbergi fult af
gulli hjá kínversku stjórninni fyrir að bæla niður Tai-
/V^-uppreistina. ,,Eg hefði tekið við því“, sagði