Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Blaðsíða 125

meö dæmafárri framför, sigursæld á sjó og landi og
nýlendunámi.
Merkilegt er einnig, hvernig neftóbaksbrúkun
varö aö tísku. Stjórnmálamaöur, að nafni Nicat
(þaöan ,,nicotine“), gaf Ivarli Frakkakonungi nef-
tóbak. Katrín de Medicis, drotning, fýsti fólk til að
neyta þess. Sföar varð þaö, að taka í nefið, innbyrö-
ismerki meöal kristinna manna, sem bannfæröir voru
af páfa og dæmdir af kóngi. — Ensk alþýða fékk nef-
tóbak fyrst- sem herfang. Þegar Sir George Rooke
rændi-St. Maris, fiutti hann þaöan til Englands marg-
ar þúsundir af sekkjum, pokum og tunnum meö nef-
tóbaki, og voru vagnhlöss af því seld á strætum úti í
Plymouth og Catham, pundiö á 4 pence.
Neftóbakið hefir og átt sinn þátt í mannkynssög-
unni, og ekki síst í sögum margra konunga, prinsa og
hirðmanna, og frá mörgu kynnu sum tóbaksílátin aö
segja, fengju þau máliö og gætu opinberað alt það,
sem þau hafa verið þögulir vottar að.
Sagnritarinn Gibbon, sem tók í nefið, getur
þannig um sína tóbaksnautn: ,,Eg tók upp tóþaks-
dósirnar mínar, sló á lokiö, tók tvisvar í nefið og hélt
áfrarn ræðu minni, með venjulegu látbragði, líkaminn
lotinn áfram og vísifingurinn framréttur. “
Friörik mikli tók svo rnikið í nefið, að hann lét
fóöra alla vasa sfna með leðri, svo hann gæti gevmt í
þeim tóbak sitt.
Napóleon tók einnig mikið í nefið, eða eyddi
miklu neftóbaki, Jdví efi er á því talinn, að hundrað-
asti'hluti þess, er hann eyddi, hafi náö til nefs hans.
Von Moltke, hershöfðinginn þýski, er sagt að
hafi eytt pundi af neftóbaki á 3 vikum, er hann var i
leiðangri, og var borgað fyrir tóbak hans af almenn-
ings fé.
Talleyrand, franskur stjórnvitringur, hélt því
fram, að allir stjórnmálamenn ættu aö taka í nefið,
einkum í því skyni að gefa þeim umhugsunartíma og
undirbúning fyrir svör þeirra, og sömuleiðis til þess að