Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Qupperneq 94

/2
nú margir búnir ab læra málið og eru farnir aö skilja
gang viðskiftalífsins nokkurn veginn. Þeir fara nú að
lyfta höfðinu upp eins og aðrir og leitast við að koma
fótum fyrir sig. Gróðahyggja landsins fer nú að
snerta þá. Þá fer að langa til að sitja ekki hjá alveg
aðgjörðalausir, þegar synir landsins sópa auðlegðinni
ofan í vasa sína.
En um þetta tímabil fáuin vér ekki talað þessu
sinni, né heldur um það, hvernig þeir oftóku sig á
fyrsta sprettinum, urðu þá daufir og varasamir um
stund, en færðust í aukana aftur, er þeir skildu, að sá
gróðinn er bestur og affarasælastur, er smám saman
kemur upp í hendur manns sem endurgjald fyrir unnið
starf og þreytuna og svitadropana, er því fylgir.
Efnið er hið skemtilegasta og hugnæmasta, ef vel væri
með farið. En hér skal nú staðar numið að sinni.
Það hefir verið leitast við hér aö framan að
bregða upp nokkurn veginn glöggri mynd af lífinu, sem
menn lifðn fyrstu árin eftir að íslendingar komu
til Winnipeg. Það hefir verið reynt að láta þá mynd
vera eins sanna og föng eru til. - En þar sem þetta er
fyrsta tilraunin, má búast viö, að ýmislegt sé miður
en skyldi, því þetta er ekki vandalaust ætlunarverk,
þó lítiö kunni að virðast í það spunnið. Þeir, sem
betur kunna með að fara, get? þá síðar aukið
það og lagfært, sem hér hefir byrjað verið.
En enginn má ætla, að hér hafi nokkuru atriði
viljandi verið haggað. Sé eitthvað ofsagt eða van-
talið, er það einungis vegna þess, aö höfundurinn
hefir ekki betur vitað, enda erviðara viðfangs fyrir
hann en margan annan, þar sem hann var hér ekki
sjálfur og hvergi í hópi Islendinga um þessar mundir.
Það er eigi unt að segja sögu hvers einstaks
manns, enda yrðu það eintómar sundurlausar æfisög-
ur, en engin heild. Á þann hátt er enginn þáttur
mannkynssögunnar nokkurn tíma ritaður. Það er
líka þýðingarlítið að telja upp ákaflega inörg manna-
nöfn, því á þeim er lítið að græða, og ávalt verða ein-