Dýravinurinn - 01.01.1905, Síða 45

41
»Sjerðu nú, lagsmaður! að jeg hef látið mjer háttalag þitt að kenn-
ingu verða?«
»Vóv — vóv!« sagði Tryggur, en Öku-Jón vissi vel hvað það átti að þj7ða.
Siðan fór Öku-Jón að hátta og svaf svefni hinna rjettlátu um nóttina.
En upp frá þvi varð Jón miklu mannblendnari en áður, og þá komst
það orð á hann, að hann batnaði með aldrinum og væri með öllum mjalla.
Smáfuglar í kornbindini jólanna.
(Þýtt).
tí’oa sinn þátt í sögu jólanna. Þeirra er getið í frásögunni um
fyrstu jólin. Kristur fæddist í fjárhúsi, var reifaður og lagður í jötu.
Og úti í haganum þar sem englarnir sungu fagnaðarljóð hjálpræð-
isins í áheyrn hirðaranna, þar var og hjörðin viðstödd og' hlustaði á
himneska söngin.
Það var því snemma siður i kristninni að veila dýrunum á ýmsan
liátt þált í jólagleðinni, og' jólin hafa þannig orðið til þess að kenna mönn-
um að finna til með skepnunum.
Áður á tíðum var það víða siður að gefa kúnum sérstakan áhæti um
jóiin og heslimun hafra. Á Holtsetalandi tiðkaðist jafnvel að setja kertaljós
úl í liestlnisin, við slallinn eða jötuna. Varðhundurinn var leystur og mátti
Iilaupa inn um slofu. Og fuglurn liiminsins var heldur ekki glcymt. IJjá
hverjum bóndabæ voru reist upp kornbindi á jólunum, sem merki þess,
að jólin ættu og að vera liálið dijranna.
Börnin áttu að sjá um kornbindin. Um uppskeruna komu þau
og háðu um »kornbindin lil jólanna«, — þau sögðust gera sig ánægð með
það, þótt það væri lítið. En þau fengu auðvilað allra þyngsta kornhindið,
sem til var, og því næst komu þau því fyrir á góðum stað á hlöðulóftinu,
þar sem það var óhult fyrir músum, og' geymdu það þar þangað til á að-
fangadagskvöld jóla. Sumstaðar bjuggu menn til ofurlítinn kross úr spýtum
og settu i kornbindin, til þess að vernda þau frá öllu illu. Yíða er sá
siður, að börnin standa á verði hjá kornbindinu aðl'angadagskvöld, lil þess
að gæta að hvaða fugl kemur fyrstur.
Komi spörvarnir fyrstir að því, veil það á góða kornuppskeru. Eins
ef margir kátir fuglar ílykkjast um það. En íljúgi skjórinní það, veit það á
ilt, enda setja menn sumstaðar út sérstakt kornbindi handa slcjóni og krákum.
6