Dýravinurinn - 01.01.1905, Page 68

64
koldimmar kolanámur, og sjá ekki dagsbirtu svo árum skíftir. Hinír sem
ofanjarðar verða, eru keyptir til að draga smávagna og hafa sumir allgóða
daga hvað atlæti snertir, en allt er ólíkt því, sem þeir vöndust áður; frjáls-
ræðið glatað, fóður, landslag og meðferð, alt öðruvfsi, svo í þeim er megn-
asta óyndi; þeir sakna fyrri daga, en eiga engan kosl á að eignasf þá aftur.
Flestir sem selja hesta sína til útlanda, hugsa lítið um hvað fyrir
þeim liggur; þegar verðið er komið í vasann eru þeir ánægðir.
Tr. G.
Erlend ákvæði að fara vel með skepnur.
Finsk löggjöf um slátrun. Rússakeisari hefur 14. ágúst 1902 gefið út tilskipun þessa fyr-
ir Finnland:
1. Slátrun á alidjrum, að undanskildum fuglum, á þá fyrst fram að fara, er skepnan
hefir verið svœfð, rotuð eða skotin. Breiða ska' þó fyrir augu skepnunnar, áður en hún sje svæfð.
Ekki mega aðrir en fullorðnir annast slátursverk.
2. Bannað er að reita fiðrið af fuglum, meðan líf er með þeim, eða flá dýr og hengja þau
upp, fyr en þau eru dauð.
3. Slátrunin má aðeins fram fara í afhýsi. Sje ekki kostur á slíku, verður hún fram
að fara á umgirtu og vel byrgðu svæði, að ekki sjáist slátrunin af götum eða strætum eða úr
húsgluggum.
4. Aðeins þeir, sem annast slátrunina, mega vera viðstaddir. Það er stranglega bann-
að að slátra í viðurvist annara lifandi skepna eða svo nærrí þeim, að þær hafi nokkurt veður
«f slátruninni.
5. Brot á reglugjörð þessari varða allt að 150 marka sekt, (1 mark er 89 a.)
Svíariki. Með umburðarbrjefi 4. nóv. 1902 til skólanna í Stokkhólmi hefir konungur
brýnt þetta fyrir skólastjórnum og kennurum:
Skólastjórum og kenmirum, einkum kennurum í trúarbrögðum og náttúrufræði, ber
að gæta þess, að unglingarnir fái rjetta hugmynd um breytni mannanna við dýrin og skyldur þær,
er menn þar af leiðandi hafa gegu tömdum dýrum og viltum, svo að tilfinning æskulýðsins með
dýruuum vakni og glæðist og engin ónauðsynleg grimmd gegn þeim eigi sjer stað.
Moregur. í lögum lyrir miðskólana í Noregi 27. júlí 1896, stendur meðal annars þetta
í greininni um kennsluna i náttúrufræði:
„Um leið og nemandanum er sagt til, hvernig hann eigi að athuga náttúruna, skal
jafnframt reynt að vekja hjá honum ást á hinni lifandi náttúru. Ber að innræta honum tilfinn-
inguna fyrir því, að hann hafi skyldur að rækja gegn öllum lifandi verum; það á að gera hon-
um ljóst, að það sje ósæmilegt og grimmúðlegt að ræna fugla eggjum sinum, að næla skordýrin
niður, meðan þau eru með lífi o. s. frv., og að hann geti beitt starfsemi sinni og athugun á
veglegri hátt en þann —“.