Jólabókin - 24.12.1920, Qupperneq 23

21
þá skal eg sjálf koma þér upp til efri bygða«. Tók hún
hana síðan við hönd sér og leiddi hana að stóru hliði.
Laukst þá hliðið upp og er stúlkan stóð beint undir því,
þá kom yfir hana dynjandi gullregn og festi á henni alt
gúllið, svo að það þakti hana alla að utan. »Þetta skaltu
eiga«, mælti frú Hulda, »fyrir það, að þú hefir verið
iðin«; og um leið fékk hún henni spóluna, sem dottið
hafði niður í brunninn. Eftir það laukst aftur hliðið og
í sama bili var stúlkan komin aftur ofan jarðar, ekki
langt frá húsi móður sinnar, og er hún kom inn í hús-
garðinn, þá sat haninn á brunninum og galaði:
» Kýkeleký,
þar kemur aftur gullvíf og fögnum vér því!«
Fór hún þá inn til móður sinnar og með því að hún
var alþakin gulli, þá var henni allvel tekið af henni og
systurinni.
Nú sagði hún frá öllu, sem fyrir sig hefði komið, og
er móðirin heyrði hvernig hún hefði eignast þennan
mikla auð, þá vildi hún að ljóta og lata dóttirin hrepti
sömu hamingju. Henni tjáði því ekki annað en að setj-
ast hjá brunninum og spinna, og til þess að spólan