Jólabókin - 24.12.1920, Qupperneq 50

48
bezt úr garði, nái miklu minni hylli en hinar, sem höf-
undinum þótti sjálfum minna um vert.
Dæmi þess er meðal annars hið alkunna og vinsæla
tag Beethovens, »Adelaide«.
Þegar Beethoven var að standa upp frá því að leggja
síðustu hönd á tónsmíð þessa, kom kunningi hans inn
til hans, og stóð Beethoven þá með handritið óþornað
í hendinni.
»Sjáðu nú til«, mælti Beethoven, og veifaði örkinni
að vini sínum; »eg var að enda við að skrifa þessa
lag-ómynd, og það er svo langt frá því, að eg sé
ánægður með það, að *eg ætla að stinga því í ofninn,
ef nokkur eldur er til að kveikja í því. Látum okkur
sjá —« og hann var að sleppa því inn í ofninn, þegar
vinur hans greip um hönd hans og bað hann að lofa
sér að reyna lagið áður en hann brendi það.
Ðeethoven lét það eftir honum. Hinn söng lagið og
féll það þegar mætavel í geð. Lagði hann fast að tón-
skáldinu að ónýta það ekki, og nú er »Adelaide« að
öllum líkindum alþektust allra tónsmíða Beethovens.
XI.
Þögn!
Grétry, frakkneska söngleikaskáldið, var maður vel
fyndinn og spaugsamur. Og ekki var honum ótamt að
leggja sinn skerf í smáglettur, er svo bar undir.
Einhverju sinni er hann var á ferð í Sviss, hitti hann
þýzkan barón, sem stakk upp á því, að þeir yrðu samferða.
Þegar þeir voru búnir að koma sér fyrir og vagninn
var að fara af stað, ætlaði Grétry að byrja samræðu við
baróninn og mælti: