Jólabókin - 24.12.1920, Qupperneq 61

59
hann hét að reyna að kenna honum á þann hátt, sem honum
yrði að meira gagni. Og þótt því miður yrði skammur
tíminn sem Pfeiffers þessa naut við, þá á þó hinn sið-
aði heimur honum mikla þökk að gjalda fyrir það, að
það var hann, sem lagði haldgóða undirstöðu undir
hljómlistar-kunnáttu L. v. B. og að hann tók hann, áð-
ur en það yrði um seinan, undan harðstjórnarhendi föð-
ur hans.
En þegar Beethoven var níu ára, fluttist Pfeiffer frá
Bonn, með því að honum bauðst lífvænlegri staða ann-
arsstaðar. En hann var þá þegar orðinn þess fullviss, að
í drengnum bjó listamaður og vildi gera sitt ítrasta til
þess, að ekki yrði kastað á glæ því, sem hann hafði
reynt að þroska hjá honum. Kom hann honum því fyrir
áður en hann fluttist í burtu hjá von Eden, hirðorgan-
leikara í Bonn.
En Beethoven naut að eins skamma hríð leiðsagnar
þessa kennara, því von Eden dó litlu síðar. \Jar honum
þá komið fyrir hjá nýjum kennara, Christian Gottlieb
Neefe, sem var organleikari við Thomas-skólann í Leip-
zig. En svo virðist, sem Beethoven hafi ekki verið í
neinu sérlegu uppáhaldi hjá Neefe og Beethoven kveðst
sjálfur lítið hafa lært hjá honum. En hvað sem um það
er, má þó sjá það á ummælum Neefe um B. í grein er
hann reit í »Cramers Magazin« um það leyti, að hann
hefir verið talsvert hreykinn af þessum lærisveini sínum.
Þar segir svo:
»Louis van Beethoven, sonur hirðtenórsöngvarans ]oh.
van Beethoven, drengur 11 ára, er gæddur hæfileikum,
sem gefa mér von um að hann muni, er tímar líða,
verða mikilmenni á sviði hljómlistarinnar. Hann hefir
þegar náð mikilli fimi sem pianóleikari og er hraðlæs á