Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1917, Qupperneq 21

að einhverju leyti betri viðtökum að mæta en ef enginn
undirbúningur hefði átt sér stað. Og það er eina ástæðan lil
þess, að bræðralag þetta var nokkru sinni stofnað. Vér
gerum oss sem sé von um, að árangurinn af starfi voru
verði sá, að þegar hann, trúarleiðtoginn, kemur að nokkr-
um árum liðnum, verði hann víða sagður boðinn og vel-
kominn meðal þjóðanna, að hann mæti kærleika, en ekki
hatri og ofsóknum, lotningu, en ekki háði og fyrirlitningu.
Og til þess þarf svo sem ekki neitt ýkja mikið, meira að
segja svo ótrúlega lítið, að það sýnist varla þörf á að mælast
til, að menn láti það í té. Því alt og sumt, sem þarf til þess
að samtíðarmenn vorir hljóti margfalda blessun af komu
hans er, að þeir lilijði á hann hleypidómalausi, því
að þá mun alt annað koma eins og sjálfkrafa. Það er þvi
auðsætt, hvað á að vera mark og mið vort þessi fáu ár, sem
bræðralagið liefur til þessa undirbúningsstarfs, er það hefur
tekist á hendur. Það mun verða yfirleitt til lílils að reyna
að fá sannfært menn um hina andlegu tign leiðtogans sem
vér væntum. Vér verðum heldur að treysta á réttlætistilfinn-
ingu manna og mælast til þess, að þeir skapi sér álit á
honum fremur eftir því, sem hann segir sjálfur og gerir, í
stað þess að fara eftir því, sem um hann er eða verður sagt.
Og vér getum heldur ekki farið fram á meira. Því i þessum
efnum sem öðrum verður hver maður að hafa fullan rétt
til þess að aíla sér sjálfur sjálfstæðrar skoðunar, þegar um
einhver deiluatriði er að ræða. Því, eins og vér vitum, hafa
ýmsir falsspámenn risið upp á ýmsum öldum. Og engin
staðhæfing nokkurs eins manns getur skuldbundið aðra
menn til þess að trúa hinu eða þessu. Það sem oss ber að
vinna að er þetta: í fyrsta lagi: að leitast við að fá menn
til þess að hlýða á hann hleypidómalaust, svo að þeir dæmi
19