Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1917, Blaðsíða 88

marga fiska. En það er ekki liann sem ég á að vitna um. Það
er hinn eilífi sannleikur — sannleikur Krists.«
»0g hvar er hann að finna?«
»Leitaðu sjálfur og muntu finna liann. En minstu þess, að
hann er ekki að finna í vísindaritum hinna Iærðu manna. I3eir
halda livor um sig í ofdrambi lærdóms síns að þeir liafi
fundið hinn fulla sannleika, — en hann er þar ekki að finna.
Og hann er ekki að finna í kenningum trúarflokkanna. Þeir
hafa llestir umsnúið sannleika guðs í Iýgi og göfgað og dýrkað
heilaspuna þröngsýni sinnar og trúarofdrambs. Og hann er
ekki að finna hjá heimspekingunum, sem all þykjast vita og
skilja, hafi þeim hepnast að ráða í eða skilja eitt eða tvö orð
i hinni stóru bók tilverunnar, þótt enginn maður hafi enn
komist fram úr fyrstu blaðsíðunni. Vei, vei yfir þeim öllum.
Sannleikann er hvergi að finna nema í hinni miklu bók guðs
opinberunar til mannkynsins frá upphafi og alt til þessa dags.«
Hann talaði af ákafa, eins og af innra eldi. Augu hans urðu
skær, eins og sjálfur guðdómsneisti sannleikans blikaði á bak
við þau.
»Og livar á ég að finna hann?« spurði ég í nokkuð áfjáð-
um róm.
»Leitaðu — leitið, og munuð þér finna, sagði sannleikskon-
ungurinn. Hann bauð mér að vitna um sannleikann. — En
fyrst átli ég að ganga um allan heiminn og finna liann. Eg
skildi það lengi vel ekki að fullu. En svo álti ég að ganga um
allan heiminn og vitna um hann. Og lengsl af hefur það að
finna og vitna orðið mér liið sama. Leitaðu í allri opinberun
guðs í sögunni, alt frá hinni fyrstu opinberun fyrir barnaleg-
um skilningi vanþroskaðra þjóða, alt til hinnar síðustu og
fullkomnustu í sannleikskonunginum, sem ættbræður mínir
tóku af lífi, og reis síðan sjálfur upp frá dauðum. Eg hef
86