Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Page 4

258
Þér skáld.
IÐUNN
og kveðandin fallandi skálmhljóð á skildi
þá skamt er til hinztu dóma.
Og stiklandi, tröllelfdir fákar fnæsa
og froða vellur um bóg. —
Og riddarar fornalda rétta sig hátt,
er reifar árblikið Mundíuskóg.
Um sæmdir í framtíð þér sáuð,
því sagan varð yðar dómar
og brennur og morðvíg að dýrkeyptum dáðum,
er djöflana snildin rómar.
Þér hófuð þá ofar Helju,
er hrundi aldanna flóð. —
Og rjúkandí skógar og brennandi borg,
að baki þeim rísa í töfraglóð.
Þér skáld frá árdegi alda
með óðinn á lifenda tungu,
er kynslóðir aldanna hurfu í háttinn,
þér hófust með tímunum ungu.
A ljómann úr kirkju og klaustri
sú kveðandi ríkust er
og aldanna hámessur yðar rödd.
— Á altarisljósunum kveiktuð þér.