Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Blaðsíða 25

IÐUNN
Lífsviöhorf guðspekinnar.
279
nokkur sorg. Þetta stig er kallað á Indlandi Mumuks-
hattva — þráin eftir lausn.
Þá fyrst nálgumst vér lausnina, þegar oss er orðið
það fyllilega ljóst, að vér öðlumst hana aðeins sakir
hins skapandi máttar vors. Þegar vér erum reiðubúin
að læra lexíuna þá, mun iífið kenna oss hana. Sköpunin
gerir oss frjáls. Þegar Phidias bygði Parthenon, tók
hann stórt skref á veginum til lausnar. Sama gerði Le-
onidas, þegar hann barðist og féll í Laugaskarði og
eftirlét heiminum hetjudæmi. Sama er að segja um Gi-
ordano Bruno, eldsálina, æfintýramanninn, sem með guð-
móði sínum innblæs þúsundum manna krafti enn þann
dag í dag. Hina göfugustu mynd sköpunar sjáum vér í
Kristi, sem tók á sig kross efnisins og gerðist hold, svo
hann með fórn sinni opnaði mönnunum veg til himins.
Hann fórnaði lífi sínu, sem heimurinn hyggur uppsprettu
allrar hamingju, en hann reis upp aftur frá dauðum til
þess að verða tákn eilífðarinnar.
Þannig er því farið með oss. Aðeins þar, sem grafir
eru, er upprisa. Slíkur dauði er þá ekki hræðilegri fyrir
oss en fyrir listamanninn, sem ætlar sér að skapa lista-
verk. Hann verður að deyja daglega; daglega verður
hann að snúa baki við listaverki sínu, sem hann hélt að
væri fullkomið og næði írummynd þeirri, sem birtist í
draumum hans.
En listamaðurinn gengur hiklaust móti þessum dauða,
því hann efast aldrei um að sér muni að lokum takast
að skapa hið fullkomna listaverk. Þannig verðum vér,
þegar lífið heimtar af oss hverja fórnina á fætur annari,
að halda fast í þá sannfæringu, að þetta hafi verið það,
sem oss var mest þörf á.
Hvar getum vér fundið þá lífsspeki, sem gerir oss
örugg gagnvart hverju, sem að höndum ber? >Leitið