Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Blaðsíða 40

294
/
Annie Besanl.
IÐUNN
sem við höfum framið í fyrri jarðlífum okkar og eigum
eftir að borga. Annara syndir hvíla ekki á okkur . . . .
Kristur tók sér bústað í líkama ]esú, (þegar hann var
skírður), til þess að segja okkur hvernig við eigum að
sameinast guði.
. . . Guð verður aldrei reiður. > Reiði guðs« ekki til.
Kristur gat því ekki friðþægt eins og kristnu prestarnir
hafa kent. En hann benti á veginn. Hann sagði aldrei
sjálfur að hann væri kominn til þess að friðþægja . . .
Hvorki reiði né fyrirgefning finst í hinum miklu nátt-
úrulögmálum guðs. En tækifæri til þess að hjálpa öðr-
um má samt enginn láta ganga sér úr greipum, nema
ver fari. Eilíft Helvíti er ekki til. En þegar eigingjarni,
nautnasjúki maðurinn deyr, vex tilfinningaríki ástríðn-
anna, sem hann þá ekki getur fullnægt og veldur það
oft óumræðilegum kvölum. Hugsanalífið breytist ekki
við dauðann.
... I vissum (Voga-) skilningi er ekkert ilt til og alt
sem við köllum ilt í sjálfu sér gott, því að það og eflir
framþróunina . . Þegar takmarki endurholdgunarinnar
er náð, þá hættir hún. Þegar hið hærra manneðlið hef-
ir sigrað dýrseðlið alt, þá er viskan fengin og alkær-
leikurinn. Þá hefir sálin náð þeim eilífa friði og unaði,
sem aldrei verður breyting á. Og þangað ná allir að
lokum. En það er ekki nema hinn fullkomni guðmaður,
sem sigrað hefir endurholdgunina og getur því sagt um
sjálfan sig: »Það er fullkomnað*.
Árið 1908 var Annie Besant kjörin forseti guðspeki-
félagsins. En alla tíð síðan hún var rúmlega fertug hef-
ur hún unnið ósleitilega að því, að útskýra þessar kenn-
ingar. Hún ferðast árlega til fjölda guðspekifélaga í
ýmsum löndum, hefir oft farið til Ameríku og er altaf
að halda fyrirlestra, gefa út bækur og á allan hátt að