Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Side 8

262
Lífsviðhorf guðspekinnar.
IDUNN
ekki fundið það, sem hann þráði — hann er nú knúður
til nýrrar baráttu, Moksha, baráttunnar fyrir lausn sinni.
A þessu þriðja stigi heimtar maðurinn skilning. Hann
getur ekki lengur sætt sig við sögusögn annara. Þó
játa ég að mannlegur þroski er ekki kominn lengra en
svo, að enn eru þeir að eins fáir, sem berjast fyrir lausn.
Langmestur hluti mannkynsins fær enn þá fullnægju í
Artha og Káma, í drotnunargirnd og holdlegum ástríð-
um. Meðan jarðneski líkaminn er ungur og hraustur og
fær um að njóta, er ekkert jafn-ánægjulegt og að skreyta
hann, fæða hann og þjóna honum á allar lundir. Það
er vissulega þægilegt að eiga auðæfi og titla á meðan
maðurinn stendur á því stigi, að hann þráir gæðin, sem
því eru samfara, að njóta virðingar fyrir að eiga meira
en aðrir.
Fyrsta tilraun mannsins til að fullnægja drotnunar-
girnd sinni kemur fram í baráttunni við villidýrin í ým-
iskonar veiðiaðferðum. í viðureign sinni við dýrin æfir
maðurinn krafta sína og leikni, er hann leitast við að
bera hærri hlut. Hann hikar ekki við að fullnægja þörf-
um sínum og eftirlöngunum, þótt það kosti dýrið sárs-
auka og dauða.
Flestir eyða nokkru af tímanum til að afla sér jarð-
neskra fjármuna, nokkru í hrein eða óhrein ástasam-
bönd, nokkru til að hugsa um klæðnað sinn, að hitta
frændur og dáendur — en gæta þess ávalt vandlega að
horfast aldrei í augu við sannleikann. Láta þeir sér
nægja hin einföldustu trúbragðasannindi, sem hafa verið
látin í té þessum barnssálum til þess, að vernda þaer
frá að fara sér stórlega að voða með því, að brjóta lög-
mál guðs. Þessar barnssálir eru leiddar frá Artha og
Káma með loforði um himnaríkissælu, eins og barn,
sem huggað er með sætindum. En sálir þessar eru ekki