Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Qupperneq 18

272
Lífsviðhorf guðspekinnar.
IÐUNN
Sakir sköpunarmáttar míns öðlast ég meðvitund um
ódauðleik minn, og með sama hætti fæ ég vitneskjuna
um guð. Þó vér lesum í helgiritum allra þjóða og kynn-
um oss vitnisburði annara manna um guð, þá munum
vér samt aldrei með því koma auga á guð. Vér finnum
guð aldrei gegnum milliliði. Vér getum séð endurskin
hans í þeim, en aldrei hann sjálfan. Eina leiðin er að
leita hans í fylgsnum hjartna vorra. Þar er hann altaf.
Hann er falinn í sorgum vorum og gleði, og hann hef-
ir boðskap að flytja heiminum í gegnum sorg og gleði.
Fyrir áhrif hrifninga og þrauta á ég að skapa listaverk
það, sem leiðir í ljós tilgang hans. Eg þjáist fyrir mis-
gerðir mínar í fortíðinni, en guð þjáist með mér. Og
þjáningar mínar notar hann til að opinbera mér og öðr-
um dálítið í viðbót af dásamlegum fyrirætlunum sínum.
Eg öðlast þekkingu á guði með því, að helga mig sköp-
unarverkinu. Eg þjáist ekki eingöngu vegna sjálfs mín,
heldur líka vegna alls heimsins. Eg nýt sælu, ekki ein-
göngu sjálfs mín vegna, heldur til þess, að heimurinn
megi eignast meiri gleði. Það skiftir mig litlu hvaða
nafni guð er nefndur, þegar ég er kominn þangað, sem
alt hverfur annað en hinn eini veruleiki. Þegar ég er
að skapa finn ég guð, eins og hinn mikli tónsnillingur
Handel, meðan haun skapaði hið fræga listaverk sitt:
»Messías«. Lýsing Hándels á ástandi sínu, meðan hann
skapaði listaverkið, er á þessa leið: »Mér virtist ég sjá
himnana opna og hinn mikla guð sjálfan«. A slíkum
augnablikum, þegar vér eins og stöndum utan við sjálfa
oss og það liggur við að vér berum lotningu fyrir vor-
um eigin verkum, sjáum vér guð fyrir mátt innsæisins.
Aftur og aftur hefi ég notað orðin: að skapa, til að
lýsa hinum sanna tilgangi lífs vors. Svo mætti virðast
sem ég geri ráð fyrir að allir menn séu gæddir sköp-