Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Qupperneq 24

278
Lífsviðhorf guðspekinnar.
IÐUNN
ur hugsun, heldur fullkomin staðreynd þeim, sem lærir
hina guðlegu speki:
„Ef þjónkun hans á reiki enn þá er,
ég augu hans mun skíra betur síðar;
svo græðarinn veit, að seinna blóma ber
hans björk, er laufgast taka greinar fríðar".
Viðurkenningin á því, hvað honum er ætlað að verða
í framtíðinni, gefur skapgerð guðspekingsins þrótt og
alvöru. Sérhver sál á að opinbera heiminum dásemd og
tign hinnar guðlegu frummyndar í samræmi við sitt
eigið eðli. Stærstu stjórnmálamenn, vitrustu vísindamenn
og heimspekingar, fullkomnustu listamenn, viðkvæmustu
elskendur, miskunsömustu dýrðlingar — allar þær full-
komnustu fyrirmyndir, sem skáldin hefir dreymt um, er
oss ætlað að verða í framtíðinni. Frummvnd guðs, eins og
hann hefir opinberað hana manninum, bíður vor allra.—
Ég gat þess í upphafi, að eitt aðaleinkenni mannsins
væri eirðarleysi hans. Hver hvötin af annari rekur hann
til að leita nýrrar og nýrrar fullnægju. Sérhver draumur,
sem rætist, flytur í skauti sínu nýja drauma. Þannig er
maðurinn líf eftir líf rekinn frá einu sviði tilveru sinnar
til annars. Sem villimaður gerir hann ekki annað en að
fullnægja þörfum líkama síns. Síðar meir gerir hann
kröfur til ánægju, sem hann heldur að felist í frægð
og auðæfum. Þeim kröfum fær hann líka fullnægt.
»Karma«-lögmálið gerir það að verkum, að það má
reiða sig á rétt hlutföll milli orsaka og afleiðinga. Vegna
þess fær einstaklingurinn endurgoldinn allan þann kraft,
sem hann hefir lagt fram, og það í þeirri mynd, sem
hann þráir. En einmitt þegar hin siðfágaða sál uppsker
þá ánægju, sem hún hefir sáð til, þá kemur yfir hana
hin sárasta óánægja, sem hún nokkru sinni hefir fundið
til. Það er hungur andans, sem sagt er þungbærara en