Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1927, Side 28

IÐUNN
Lótófagar.,)
(A. Tennyson.)
„Djarfir!“ hann kvað og hóf mót landsýn hönd.
„Oss hratt að landi ber nú aldan stríð“.
Og undir kveld þeir komu þar að strönd,
er kveldsett sýndist vera ár og síð.
Um ströndina alla mókti mol/a þýð,
sem mæddist einhver þunga drauma við.
Albjart skein tunglið yfir dalsins hlíð
og eins og lækur niður taki skrið,
sást elfur smá með hvíldum klífa klettarið.
Slíkt elfaland! Líkt öfugstreymum reyk
í úðaskýjum sumar hnigu þar,
en aðrar brugðu í Ijóma og skugga á leik
og löðurþungar fram af stö/Ium bar.
Þeir sáu bláskygt fljótið falla í mar
úr faðmi landsins. Yzt í hljóðri firð
þrír jöklar risu í roða kveldsólar.
Og risafuran myrka, er hlíð var girð,
hófst úða döggvuð yfir lægri hlyna hirð.
I) Þ. e. Lotus-ætur. — A heimferð sinni frá Trojustríðinu lenti
Odyseifur Iþöku-konungur í miklum hrakningum, svo sem frá er
skýrt í Odysseifs-kviðu. Á þessu ferðalagi komu þeir félagar eitt
sinn að landi Lotus-ætanna. Segir frá þeim atburði í hinu fræga
kvæði Tennysons, þvi, er hér birtist í íslenzkri þýðingu.