Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Síða 46

40
Reiersen á ,.Suðurstjörnunni“.
IÐUNN
Það var stúlka, sem reri, hún hafði verið að safn-a
eggjum.
— Bátur, hæ! kallaði Reiersen.
Hún hélt uppi árum og hlustaði.
— Legðu að, væna mín, sagðr hann.
— Það er nú ekki elskan yðar, sem þér talið við
núna, var svarað úr bátnum.
— Þig þekki ég, sagði R-eiersen. Ertu með egg 1
bátnum?
Svo kom báturinn nær.
— Já, ef það er svo, að yður langi í egg, þá getið þér
fengið nokkur spörð, sagði stúlkan.
Þá hafði R-eiersen engin orð um það frekar, liann vatt
sér niður í gaflkænuna og þaðan yfir til stúlkunnar.
— Það er gamall kunningi, það er hann Reiersen,.
sagði hann.
Hann tók af henni árarnar og reri með hana inn að
naustunum. Engin lifandi sál var á ferli, nóttin var
molluhlý og full af leyndardómum.
— Það er bezt við setjum bátinn upp í naustið rne'ð
það sama, sagði Reiersen, þegar þau komu að landi.
Og stúlkan svaraði:
— Þér eruð alt of hjálpsamur.
En þetta, að þau skyldu setja upp bátinn, það sagði
hann alls ekki út í bláinn eða í hugsunarleysi. .0 þú
Reiers-en, bölvaður nokkuð, þú hugsaðir þér þetta og þú
hugsaðir þér hitt, og stúlkan hún var ekki annað en
fáráðlingur og hafði ekki vit á að hræðast skuggsýnt
naustið um miðja nótt.
En þegar þau skildu, sagði hún bara:
— Hvernig ætlið þér nú að komast um borð aftur?
— Ég syndi, svaraði Reiersen.
Og með það steypti hann sér í sjóinn.