Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Qupperneq 101

iðunn Hið hempuklædda árásarlið. 95.
nokkrum heilvita manni í hug, að pað ríkisvald, sem
grundvallast á auðskipulaginu, héldi áfram að efla kirkj-
una til áhrifa, ef það áliti hana líklega til að vinna gegn.
sér? Af hverju skyldi borgarastéttin vera steinhætt að
tala um skilnað ríkis og kirkju? Ætli það sé líklegt, að
hið vaxandi dálæti borgarastéttarinnar á kirkjunni stafi
af vaxandi trúaráhuga?
Annars er ómaksins vert að grenslast eftir því, hvern-
ig kirkjan fer að sætta öreigana við eymdarkjörin og
gera þá deiga, óframfærna og tómláta um baráttuna.
fyrir bættum hag.
í bókmentum kirkjunnar er um svo auðugan garð að
gresja í þessu efni, að vandi er úr að velja. Að þessu
sinni skulu tilfærðar örfáar glefsur úr Kveri Friðriks.
Hallgrímssonar, dómkirkjuprests í Reykjavík.
I öðrum kafla bókarinnar, sem hljóðar um manninn,,
segir svo:
„Hann (þ. e. guð) hefir gefið mönnunum öll auðæfi jarð-
arinnar — —. Því meir sem mannkyninu fer frani; í þekk-
ingu, þess meira vald fær mannsandinn yfir náttúruöflunum
og lætur þau þjóna sér á ýmsan hátt.“
Höf. gleymir að gera grein fyrir skiftingunni á auð-
œfum jarðarinnar. Vonandi bætir hann úr því í næstu
útgáfu.
Og enn:
„Þannig sér Quð fyrir okkur og gefur okkur margar
góðar gjafir, — — Þess vegna eigum við ekki að vera á-
hyggjufull og kvíðin og alt af treysta Quði--.“
Ekki þurfa auðugir borgarar að óttast, að fátækling- •
arnir fari að öfunda þá, á meðan þessi lærdómur er í
heiðri hafður.
Og enn fremur
„Quð vill okkur alt af vel og gerir okkur aldrei annað-.