Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Blaðsíða 146

140
Bækur.
IÐUNN
efni, hlutdrægnislaus og prúðmannleg meðferð þess, lipur
og skemlileg frásögn. Stærð bókarinnar er mjög í hóf stilt,
enginn keimur af aktaskrift, pappír og prentun i bezta
lagi.
Æfisögunni er skil't í fimm höfuðkafla. Segir fyrst frá
æsku Eiríks og dvöl í Reykjavík, þá af fyrstu árum lians
erlendis, hvernig hann brýtur sér braut til álits og frama
í ókunnu landi. Þriðji kaflinn fjallar um störf Eiríks í Cam-
bridge, er hann var orðinn bókavörður par. I fjórða kafl-
anum segir frá afskiftum Eiríks af Islandsmálum, en þau
voru mikil og margvísleg, svo sem sjá má að nokkru af
ritaskrá hans, sem prentuð er aftan við æfisöguna. Fimti
kaflinn er um heimilislíf Eiríks og æfilok. Þá er fróðlegur
og skemtilegur viðauki um ætt Eiríks, foreldra hans,
systkini og konu. Fer miklu betur á að hafa þetta í sér-
stökum þætti heldur en að fleyga það inn í sjálfa æfisög-
una. Þá er nákvæm skrá um ritstörf Eiríks, og tekur hún
yfir 14 smáletursblaðsíður. Hefir verið mikið verk að taka
hana saman, en hún sýnir glögt hvílík hamhleypa Eiríkur
hefir verið til ritstarfa og hve margt hann hefir látið til
sín taka. Loks er nákvæmt registur yfir bókina. Enn frem-
ur er sýnishorn af rithönd Eiríks, sem er óvenjulega fögur
og skýr, og nokkrar myndir, prentaðar á ágætan gljápappír.
Heimildir þessarar bókar eru að allmiklu leyti bréf Ei-
ríks sjálfs, einkum til Jóns Sigurðssonar. Notar Stefán þau
með gætni, svo sem vera ber, en í bréfum Eiríks kennir
margra grasa. Eru þau yfirleitt bráðskemtileg og að
mörgu merkileg. Er til af þeim talsvert safn, og mundi
mörgum þykja skemtileg bók og fróðleg, ef út væri gefið
úrval þeirra.
Handbragð bókarinnar og frásagnarháttur ber höfundinum
yfirleitt gott vitni eins og annað,’sem hann hefir ritað, stíll-
inn viðfeldinn og yfirlætislaus, svipurinn allur drengilegur.
— Dr. Stefán Einarsson, sem nú er háskólakennari í Balti-
more, er tvímælalaust meðal efnilegustu ungra manna, sem
nú leggja stund á íslenzk fræði. Qott er það að vísu og
nytsamlegt að eiga fulltrúa í f jarlægum löndum, sem treysta
má til þess að koma jafnan fram landi sínu og þjóð til
sóma. Þó mundu vinir Stefáns og íslenzkra fræða fagna
því, ef háskóli vor gæti boðið honum þau kjör, að hann.