Kirkjuritið - 01.06.1942, Qupperneq 16

190
Ásmundur GuÖmundsson:
Júní-Júlí'.
Hið sama gjörðu liinar Norðurlandaþjóðirnar, Finnar
einnig, þótt þeir séu samherjar Þjóðverja gegn Rússum.
Jafnvel þýzka stjórnin lét.sér fátt um finnast aðgerðir
Quislings í þessum málum.
Quisling sjálfur og ráðherrar hans urðu all-skelkaðir,
en létu þó ekki skorta stór orð um uppreisn og stríð
gegn stjórn landsins. Mun Quisling liafa iiugsað sér að
setja alla prestana, sem sögðu af sér, 1100 talsins, í fang-
elsi, en Hitler hannað það. Bauð Quisling prestunum að
taka aftur uppsögn sína og kvað þeim óleyfilegt með
öllu að láta af emhætti í söfnuðunum, uema samþykki
ríkisstjórnarinnar kæmi til.
Öll þessi orð höfðu prestarnir að engu. Og fáum dög-
um eftir páska, 9. april, mintist norska þjóðin þess öll,
að nú væru 2 ár liðin síðan Þjóðverjar liefðu hertekið
landið, og andmælti liún hernáminu á þann hátt, að
enginn fór út fvrir húsdyr eina klukkustund, 2—3 e. h.
Quislingar einir og Þjóðverjar sáust þá á ferli.
Örfáir prestar voru þó á handi Quislings og lofuðu
hann á hvert reipi i prédikunum sínum. Kauu houum
að liafa orðið að því nokkur huggun. Einn þessara svo-
nefndu Quislingpresta komst t. d. svo að orði í pré-
dikun sinni:
„Fyrst og fremst er það skylda kirkju Noregs að
þakka Vidkun Quisling. Quisling er orðinn varnar-
skjöldur Jesú. Það er Quisling að þakka, leiðtoga vor-
um, að unt er að lifa í Noreg'i samkvæmt kenningu hins
nýja tíma, því að liann hefir ávalt harist fyrir ættjörð
sína af mikilli óeigingirni. Hann hefir aldrei efasl um
köllun sína, því að Guð og framtíðiu eru hans meg'iu.
Mikill stjórnmálamaður liefir verið Noregi gefinn, stór-
menni í lífi og afrekum. Það er von vor, að þessi mikli
maður, sem svo margir misskilja nú, verði skilinn rétt á
komandi árum. Megi norska þjóðin komast að raun uni
það, iive mikið vér eigum að þakka Vidkun Quisling.“
En þessar hjáróma raddir eru fáar. Má heita, að frá