Kirkjuritið - 01.07.1963, Page 6

KIltKJURITID
292
stundum, það' var og er alls staðar, um allt Island, í hverjum
íslenzkum barmi. Hvar sem spor voru rakin um farna vegu
kynslóðanna var skammt lil Skálliolts, livenær, sem um var
litast, bar þennan bátind við' liimin, Skállioltsstað. Hann varð
ekki dulinn, gat ekki hrunið, aldrei gleymst. Og meira enn er
Skálliolt, stærra en sagan. í sögu Þorláks biskups lielga segir
frá því, að prestur einn fyrir norðan kom iit á skírdagskvöld
og sá sýn, liann sá Skálholt, Skálholtskirkju, og ljós mikið fyrir
kirkjunni, svo að trautt mátti sjá kirkjuna fyrir ljósinu. Sú tign,
sem var, er stöfuð geislum, sem ekkert jarðneskt getur tendrað,
og auðnin, sem á eftir kom, er sveipuð skini, sem ekkert jarð-
neskt getur slökkt. Á fjóspalb hér á staðnum voru útlögð á vort
móðurmál þau orð', sem lielgust eru á liverri tungu, og þótt bér
yrði liljótt og myrkt, voru þau orð ljósið á vegum þúsundanna,