Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.07.1963, Blaðsíða 54

Kirkjuritið - 01.07.1963, Blaðsíða 54
KIRKJURITIÐ 340 Var þetta kristileg auðmýkt Jiins <láða og fræga manns? Eða var liann orðinn þreyttur eftir óhemjumikið starf á fáum árum og þreyttur af samstarfi við samherja, sem að sumu vildu fara aðrar leiðir en liann um margt og töldu sig raunsærri og mein skipuleggjara en hann? Fjárliag lians linignaði. Hann gat ekki lengur ausið út eigin fé fyrir liugsjón Rauða Krossins. Var ekki lilutverki lians lokið? Höfðu æðri máttarvöld nokkurn tíma ællað lionum annað lilutverk en það, að kveikja eldinn, vekja áliugann og stofna Rauða Krossinn? Samlierjar lians vildu ekki missa liami frá félaginu, frægð Jians var svo mikil, nafn lians var svo mikils virði. En að eigm vild livarf liann úr aðalstjórninni. Hann liélt áfram að starfa og veitli mörgum menningar- og mannúðarmálum öflugt fylgi- Um fimmtugt var liann orðinn algerlega efnalaus og lieils- an var mjög þrotin. Margs konar vonbrigði liöfðu orðið á vegi lians. Hann Jét tilleiðast að njóta gistivináttu örfárra vina, eins og R. Wagners og síðar frú Kastners. Eftir lát hennar varð lion- um sá kostur einn nauðugur að flytjast aftur lieim til Sviss. Þar naut liann nokkurs stuðnings frá ættfólki sínu, en fór Jiuldu liöfði og leyndist. Enginn átti að fá að vila um ömurleg kjör lians. Hann liafði fórnað öllu til að lijálpa öðrum, en Jioniuii sjálfum mátti enginn hjálpa. Sambandi við fyrri aðdáendur, samlierja og vini liafði liann sJitið og allslaus leitaði hann Jiælis í IiæJi fyrir fátæka og sjúka í smábænum Heiden í Sviss. Þar dvaldist hann árum saman við hin þrengstu kjör. Tímum saman fór luuin naumast ut fyrir dyr á litla, fátæklega lierberginu sínu. Hann las og reyndi með leynd að Jeggja góðum málum lið. Læknirinn í liælinu reyndist bonuni góður vinur. Það furðulega liafði gerzt, að lieimurinn bafði gleymt Heni'i Dunant fáum árum eftir að liann liafði staðið á hátindi sinn- ar stóru frægðar, og meðan málefni lians var að fara sigurföi' heimsálfanna milli. Hann var stórlátur maður, vonsvikinn að ýmsu, og hann girti fyrir það sjálfur, að umheimurinn fengi vitneskju um verustað hans og kjör. Þá gerðist það, að svissneskur blaðamaður komst að raun um dvalarstað lians og kjör, og hann gerði heiminum kunnugl? bver örlög liöfðu orðið bins fræga manns.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.