Kirkjuritið - 01.07.1963, Blaðsíða 25

KIRKJURITIÐ
311
er margt ólíkt með okkur og kynslóðunum liðnu, sem eiga geng-
in spor á þessum stað. Lífskjör og lífsaðstæður eru allar ólíkar.
En við eigum þó margt sameiginlegt með þeim. Tilfinningalíf
okkar er svipað. Yið gleðjumst eins og þær, hryggjumst eins og
])ær. Við erum syndug eins og þær, þörfnumst lijálpræðis Guðs
eins og þær. Við þörfnumst eins og þær þeirra Hfsins orða, sem
veita huggun í sorgum, kraft í stríði og von í dauða og leiðarljós
á villigjörnum vegum lífsins. Þess vegna þörfnumst við enn
helgidóma og byggjum kirkjur. Þess vegna er og verður Hóla-
kirkja aldrei minnisvarði þess, sem er liðið eða líður undir
lok, lieldur tákn þess, sem varir, meðan kristin trii lifir í hjört-
um landsins barna. Þess vegna blessum við í dag minningu
biskupsins, sem lét byggja þessa kirkju og þann bróður vann
á þessum stað, er ljóina leggur af um aldir.
Við böldum í dag liátíð. Við lítum í anda inn í liðna tíð. Við
blessum minningu allra þeirra, sem á einn eða annan liátt liafa
komið við sögu þessa tvö hundruð ára gamla helgidóms. Þeirra,
sem boðað hafa guðs orð hér af þessum prédikunarstól. Þeirra,
sem liér liafa innt af liöndum kirkjulegt starf í einni eða ann-
arri mynd. Þeirra, sem í söng og bæn liafa tekið þátt í helgi-
stundunum liér. Af fyrirrennurum mínum í prestsembætti við
þessa kirkju er aðeins einn á lífi, séra Guðbrandur Björnsson.
Ég sakna þess og harma, að liann gat ekki verið viðstaddur liér
i dag og bið lionum blessunar guðs á ævikvöldi lians.
Ég lief starfað við þessa kirkju í tuttugu og þrjú ár. Ég lief
att margar lielgar og ljúfar stundir innan þessara kirkjuveggja,
sem ylja hjartanu. Ég vil við þetta tækifæri þakka öllum, sem á
nefndu tímabili liafa starfað með mér við þessa kirkju, söng-
stjóra, söngfólki og meðhjálpara. Síðast en ekki sízt vil ég þakka
sófnuðinum, öllum þeim, sem hér hafa átt með mér lielgar
stundir í gleði og sorg.
Kynslóðir koma og fara. Kirkjur rísa og falla. Sú stund kem-
ur, er við, sem hér erum saman komin, hverfum, fönn tímans
liylur gengin spor, ný kynslóð situr á þessum kirkjubekkjum.
sú stund kemur jafnvel einnig, að þessi lielgidómur fellur,
ný kirkja rís á þessum stað. Þannig hefur þetta verið á Hólastað
nnt aldir og mun verða um alla framtíð. En þótt kynslóðir
^°mi og fari, kirkjur rísi og falli, varir miskunn Guðs og orð
Jesú Krists. Þau orð, sem boðuð hafa verið í belgidómum Hóla-