Kirkjuritið - 01.07.1963, Blaðsíða 83

KIltKJUltlTIÐ
369
Vegna þess að mig langaði til að fá að starfa meira sem prest-
U1' og mér þótti of lítill verkahringurinn minn að þjóna aðeins
einni kirkjusókn, sótti ég vorið 1900 um Saurbæ á Hvalfjarðar-
strönd. Var ég nú orðinn æfður í ræðugjörð. Fór ég vestur, flutti
]>ar guðsþjónustu fyrir fjölda fólks úr báðum sóknum, og var
síðan kosinn með yfirgnæfandi atkvæðafjölda. Höfðu sex prest-
ar sótt, en þar af komust þrír á kjörskrá, samkvæmt þágildandi
prestskosningalögum.
Nú var ég þá búinn að fá stærri verkahring en áður, tvær
kirkjusóknir, og undi ég vel liag mínum hvað prestsstörfin
snerti. Kirkjurnar voru svo vel sóttar, vetur og sumar, að orð
var á gert, og munu hafa verið einna bezt sóttar í allri sýslunni.
Eigi hygg ég, að það liafi verið af því, að ég liafi verið betri
prestur en aðrir, síður en svo, lieldur var það að þakka vin-
saelduin mínum, sem ég varð þráfaldlega var við lijá fjölda
fólks, eða mér er óhætt að segja nálega öllu sóknarfólki mínu.
í*ar gengu á undan, sem í öllu er betur mátti fara, bændahöfð-
nigjarnir Ólafur Jónsson, hreppstjóri á Geldingaá í Leirársókn
°S Bjarni Bjarnason, lireppstjóri á Geitabergi í Saurbæjar-
sókn. Voru þeir báðir mikilliæfir menn og sjálfstæðir í skoð-
nnum, sjálfkjörnir forvígismenn í öllum sveitarmálum og
fjöldinn fylgdi þeim í livívetna. Þeir voru báðir kirkjulega
sinnaðir og sóttu jafnan helgar tíðir, er þeir máttu því við
Eonia. Var Ólafur meðhjálpari í Leirárkirkju, en Bjarni org-
anleikari í Saurbæjarkirkju. Er mikilsvert fyrir presta, að
hafa slíka kirkjulega sinnaða forvígismenn í sóknum sínum.
Þar sem líðan mín í Saurbæ var góð og ég átti góðum vin-
sældum að fagna hjá sóknarfólki mínu og prestsstörf mín gengu
VeE liugði ég ekki á að sækja burtu, eða komast í aðra stöðu,
er mér liefði máske tekizt, ef lagt liefði kapp á. Mér fannst
prestsstaðan ánægjuleg að mörgu leyti og mér féli vel að fram-
kvæma kirkjulegar athafnir. Að öllu athuguðu lield ég, að ég
hafi verið á réttri hillu að gjörast prestur, þó ég verði að við-
nrkenna ófullkomleika minn í þeirri grein og fyndi vel, að í
yntsu mátti betnr gera. Ég liafði einlægan viija á, að uppfræða
hörn. Ég stofnaði lestrarfélag í Saurbæjarsókn. Ég liúsvitjaði
‘l hverju liausti. Ég var sáttanefndarmaður í háðum sóknum og
i°m nijög oft sáttum á meðal manna; mátti undantekning
•eita, væri máli vísað til dómstóla. Einnig talaði ég milli ósáttra
24