Kirkjuritið - 01.07.1963, Blaðsíða 19

Á heilagri jörð
Prédikun fluH á tveggja alda afmœli Hóladómkirkju
25. ógúst 1963 af séra Birni Björnssyni
Texti II. Mós., 3, 5.
Guðspjall þessa dags er dæmisagan um Fariseann og toll-
lieimtumanninn. Þá sögu þekkjum viS öll. Hún skýrir frá
tveimur mönnum. Þetta voru um margt ólíkir menn, en eitt
var þeim báðum sameiginlegt. Þeir gengu upp í musterið til
þess að biðjast fyrir. Báðum bjó í lijarta sameiginleg þörf, þótt
bún fengi ef til vill útrás með mismunandi liætli. En þetta
var þörf þess að leita Guðs í helgidóminum. Helgidómurinn
var þeim báðum kær, lieilög jörð helguð af nálægð Guðs.
En þannig hefur þetta ekki aðeins verið um Faríseann og
tolllieimtumanninn. Þannig liefur þetta verið í lífi kynslóð-
anna öld fram af öld. Hvar sem sterk trú hefur fest rætur og
öðlast líf, liafa lielgidómar risið upp, heilagir tilbeiðslustaðir,
belgaðir Guði og nálægð lians. Þessir lielgidómar liafa ef til
vill verið mismunandi ásýndum, mismunandi glæstir. Sumir
báreistir og búnir fögrum munum. Aðrir liið gagnstæða. En
eitt var þeim öllum sameiginlegt. Hver þeirra var þeim, sem
þangað sóttu, lieilög jörð, Guði lielguð og vígð.
Svo liefur þetta einnig verið á okkar landi í lífi hinnar ís-
lenzku þjóðar. 1 963 ár liefur kristin trú verið boðuð í þessu
bindi. Upp af jarðvegi hennar hafa helgidómarnir risið. Sá
fyrsti liér í Hjaltadal að Neðra-Ási. Helgidómar þessa lands
voru flestir fátæklegir að ytra búnaði. Löngum lágreistar torf-
kirkjur. En þetta voru lielgidómar samt. 1 vitund þjóðarinnar
beilög jörð, sem liún sté á í lotningu og tilbeiðslu. Þeir voru
yljaðir upp af trii þess fólks, sem fann þar skjól í önn og stríði
'laganna. Og sú blessun, sem þessir helgidómar veittu þjóðinni
í baráttu og stríði aldanna, verður aldrei vegin á vog né niæld
í tölum.
20