Kirkjuritið - 01.07.1963, Page 26

312
KIRKJUItlTIÐ
staðar í níu hundruS og þrettán ár og í þessari kirkju í aldir
tvær. Þau orð hafa verið Ijós kynslóðanna í þessu landi öld
fram af öld. Megi þau enn lýsa yfir Hólastað, í þessari kirkju,
í lijarta livers manns, sem hér stígur fæti á lieilaga jörð um ár
og aldir. — Amen.
Bjarni Benediktsson:
kirkjumálaráSherra á HólahátíSinni 25. ágúst
Mér er mikil ánægja að mega tilkynna, að ríkisstjórnin hef-
ur ákveðið að beita sér fyrir, að á kostnað ríkissjóðs verði sett-
ar kirkjuklukkur í turninn, sem nvi prýðir þennan stað og liclg-
aður er minningu Jóns biskups Arasonar. Veit ég, að um þá
ráðslöfun verður enginn ágreiningur, því að fáar sagnir tengd-
ar við Hóla eru mönnum hugstæðari en sú, að klukkan Líka-
böng liafi tekið að hringja af sjálfsdáðum, þegar líkfylgd Jóns
biskups og sona lians kom á Vatnsskarð, ]>ar sem fyrst sést ofan
í Skagafjörð og síðan liringt öðru livoru, þangað til líkin voru
horin Iiér í kirkju og þá með svo miklum undrum, að klukk-
an rifnaði.
Þessi þjóðsaga er merki þess, hvernig jafnvel dauðir hlutir
eru stundum taldir geta lýst mannlegum tilfinningum. Klukk-
um verður að liringja, en hljómur þeirra getur liaft margliáttað
gildi allt eftir því í hvaða hug hringt er og á er hlustað. Eins og
í hinni helgu bók segir:
„Þótt ég talaði tungum manna og engla en hefði ekki kær-
leika, yrði ég hljómandi málmur eða livellandi bjalla“.
Innantóm orð eru eins og hvellandi bjalla, en hljómur klukk-
unnar getur talað skýrar en tunga mannsins.