Kirkjuritið - 01.07.1963, Síða 28

Vísamér vegu þína
^ÍSA mér vegu l>ína, Drottinn, kenn mér stigu þína.
Lát mig ganga í sannlcika þínuin og kenn inér, því aiV þú ert GuiV
hjálpræð'is niíns, á þig vona ég liðlangan daginn.
Minnst þú miskunnar þinnar, Drottinn, og kærleiksverka, því að
þau eru frá cilífð.
Minnst eigi æskusynda ininna og afbrota, minnst niín eftir elsku
þinni, sakir gæzku þinnar, Drottinn.
Góður og réttlátur er Drottinn, þess vegna vísar liann synduruin
veginn. Hann lætur liina voluðu ganga eftir réttlætinu og kennir
hinuin voluðu sinn veg.
Allir vegir Drottins eru elska og trúfesti fyrir þá, er gæla sáttinála
lians og vitnisburða. (Sálin. 25., 4—10V.
Lífi vor ínannanna má likja við ferðalag, uin ineira eða minna
ókunna stigu. Hver dagur er einn áfangi ferðarinnar, og vér vitum
ekki, hvenær komið er á leiðarenda.
Yér biðjuin Guð að vísa oss veginn, svo að vér föruni þá leið, sem
liann vill að vér gönguni. Æðsta takinark lífsins er að gera vilja
hans. A leiðinni eru margar liættur og freistingar, jafnt unguiii sem
gömlum. Yér þurfum á lijálp Guðs að lialda og því leitum vér oss
leiðbeininga og styrks í orði hans.
Leið hinnar sönnu hamingju er að elska GuiV og þjóna honuin.
Ó, hvaS þú, GuS, ert góSur,
þín gœzka og miskunn aldrei dvín.
Frá lífi minnar móSur
var mér æ nálæg aSstoS þin.
Mig ávalt annast hefur
og alll mitt blessaS ráS,
og mér allt gotl œ gefur,
ó, GuS, þín föSurnáS.
I’aS mér úr rninni ei líSur,
svo mikli ég nafniS þitt
og þér af hjarta hlýSi,
Þú hjartans athvarf mitt. J.
Vísa oss vegu þína, Drottinn, og lát oss aldrei villast frá þér. Vér
finnum vanmált vorn og veikleika, vér játuni að vér erum syndug og
breysk hörn þín. Vér þráum að gera þinn vilja. Styrk þann ásetning
vorn og lijálpa oss til þess að lifa í trausti til þín og fela þér allt.
Amen.