Kirkjuritið - 01.07.1963, Síða 48

334
KIRKJURITIÐ
gamall, eins og fleiri, og lief því nokkra reynslu af kjarabót-
um og endingu þeirra — þá hefur þó það áunnizt, að fengizt
hefur mikilsverð viðurkenning á sanngjarnri stöðu presta í
launastiga. Sá ávinningur verður varla aftur tekinn, liverju
seni fram vindur að öðru leyti.
Annað mál, sem lýtur að hag presta og aðstöðu, er áhyggju-
efni, en það er prestssetrin. Um margra ára skeið liafa fjár-
veitingar til nýbygginga á prestssetrum og endurbóta á eldri
húsurn verið stórum minni en sannanleg nauðsyn krafðist,
einkum þegar miðað er við hækkandi byggingarkostnað. Á síð-
asta þingi hafðist þó fram liækkun á fjárveitingu til nýbygg-
inga, sein nam einni milljón króna, úr 1,8 í 2,8 millj. 1 tillög-
um míniim um þennan lið fjárlaga fyrir þetta ár, lá þó fyrir,
að miðað við hyggingarvísitölu ætti framlagið að vera 3,6 rnill j.,
ef gengið er út frá því, sem veitt var árið 1957. Með slíkri fjár-
veitingu væri þó litlir möguleikar á að komast fljótlega úr því
skuldafeni, sem orðið hefur ólijákvæmileg afleiðing af stefnu
undanfarinna ára á þessu sviði, og lialda jafnframt í liorfi uin
umbætur á liúsakosti prestssetranna.
Ég Iief unnið að því að fá skipaðan sérstakan eftirlitsmann
með prestssetrum, er starfaði á vegum húsameistara ríkisins og
biskups og hefði alla umsjón með byggingarframkvæmdum og
viðgerðum prestssetursliúsa. Hef ég vonir um, að þetta nái fram
að ganga, þótt það hafi dregizt langt um það fram, sem ég liafði
ástæðu til að ætla að verða iiiundi.
Um fjármál kirkjunnar að öðru leyti væri annars margt að
segja, þótt ég felli það undan að þessu sinni að ræða þau efni
á víðara grundvelli. Ég vil aðeins geta þess, að tveir þingmenn
fluttu á síðasta alþingi tillögu til þingsályktunar þess efnis að
skora á ríkisstjórnina að kanna livaða leiðir væru fyrir hendi til
þess að afla Jijóðkirkjunni tekjustofna. Bentu þeir á þá stað-
reynd í greinargerð, hve fjárráð íslenzkra safnaða eru takmörk-
uð og aðstaða Jieirra til aðkallandi átaka, svo sem kirkjubygg-
inga, erfið. Var og á Jiað hent, að eins og nú er háttað í þjóðfé-
laginu væri opinber aðstoð eða fyrirgreiðsla við söfnuðina og
kirkjuna í lieild að ýmsu leyti óeðlilega lítil, ekki sízt þegar tek-
ið er tillit til þess sluðnings, sem látin er í té við margvíslega fé-
lagsinála- og menningarstarfsemi. Þingsályktunartillaga Jiessi
kom seint fram á Jiinginu og var ekki rædd, en liún er athyglis-