Kirkjuritið - 01.07.1963, Page 64

KIRKJUltlTIÐ
350
tilvera lians er þýðingarlaus. Hann spyr ekki uni náðugan Guð,
lielilur livort Guð sé raunverulega til. Engu síður er kærleikur
Guðs, er leitar mannsins, og í Jesú Kristi vinnur bug á einangr-
un hans, ótta og tilgangsleysi, stöðugt að verki. Einstök guð-
fræðikerfi, Iielgisiðakerfi og kirkjuleg félagsform liafa orðið
til út frá sérstökum aðstæðum í sögunni, og eiga sinn Jiált í
gangi hennar, en liinn lifandi Guð, Drottinn sögunnar, er yfir
allt slíkl liafinn. Einnig í dag er liann að verki, til að leiða
mennina lil samfélags við sig. Það „nei“ og „já“, sem Guð liefur
talað til Jiessa beims í dauða og upprisu Jesú Krists, hefur sitt
gildi, einnig í dag. Jesús Kristur er ,,G«S ineð oss“ í þessum
lieimi.
Af þessum ástæðum trúum vér |)ví, að Guð kalli oss í dag lil
að bera kærleika bans vitui í veriild, sem ógnað er af liræðilegri
tvísýnu. „Jesús Kristur liinn sami í gær, í dag og um aldir“, —-
Jietta þýðir ekki, að vér séum ráðsmenn yfir kirkjulegu minja-
safni, heldur að vér beruin vitni um návist Guðs fyrir Krist vor
á ineðal í dag. Þetta Jiýðir ekki, að vér viljum vanmeta það
svar, er feður vorir fengu við spurningimni urn náðugan Guð
slíkt befur enginn baft í liyggju á Jiessari ráðstefnu lúth-
erskra kirkna, en oss ber fremur að veita Jietta svar að nýju
meðal vorra eigin kynslóðar, á þann liátt, að það haldi áfram
að vera hið sama svar. Því erum vér nú kallaðir til að mæta
liugsun samtíðarinnar óltalaust og drengilega. Sá maður, er
mætir Guði frjálslega, glaðlega og óttalaust, getur komið fram
fyrir lieiminn jafn frjáls, glaður og öruggur. Með opnum huga
verðum vér að liorfast í augu við nýmyndun í samfélagsfonn-
um, og prófa með gagnrýni vor eigin félagsform í Ijósi nýrrar
þróunar. Um fram allt verðum vér að koma til móts við hinar
margvíslegu, mannlegu Jiarfir með nýjum og djúpstæðari skiln-
ingi á kristinni þjónustu. Hana verður að inna af liendi í anda
Jesú Krists, sem varð bróðir mannanna og Ji jónn.
Þannig viljum vér í fullri alvöru svara kalli Jiessa beims, sem
vér lifum í á líðandi stund. Ekkert getur skotið oss undan Guðs
dómi, livorki hin frækilegustu afrek né liin ýtarlegustu fræði-
kerfi og fyrirællanir. Hjálpræði vort er í Kristi einum, sem út-
liellti blóði sínu vor vegna, og gefur lífi voru gildi, svo að Guðs
góði og náðugi vilji megi verða — svo á jörðu sem á himni.
(Jakob Jónsson íslenzkaSi) ■