Kirkjuritið - 01.07.1963, Qupperneq 80

366 KIRKJ URITII)
messugjörð liafin á venjulegan liátt. Ha ði lieimilisguðræknin
og guðsþjónustan í kirkjunum Iiafði þegar í æsku djúp álirif á
mig. Iðulega var sólt til annarra kirkna, þar sem aðrir prestar
messuðu, því að svo hagaði til, að jafnhægt mátti teljast að
sækja messur á fjóra aðra kirkjustaði.
Er tími þótli til var ég látinn læra „kverið“. Skeytti ég því
lítið í fyrstu, byrjaði aöeins á því og hætti síðan við það. Lcið
svo veturinn og var ekkert um það fengizt af foreldrum mínum.
En er ég varð þess áskynja, að jafnaldrar mínir voru komnir
talsvert á imdan mér, kom kapp í mig og fór ég að læra kverið.
Þótli mér það skemintilegt og lauk við að læra það á tiltölulega
stuttum tíma. Ég gekk til spurninga í 3—4 velur á tindan ferm-
ingu og þótti mér það einnig skemmtilegt. Einnig las ég mikið
í Biblíukjarna, sem var útdráttur úr Biblíunni, er séra Ásmund-
ur prófastur í Odda þýddi og gaf út, en aðrar Biblíusögur las
ég ekki.
Þegar ég var í Latínuskólanum, voru morgunbænir á liverj-
um morgni og kvöldlestrar fyrir lieimavistarpilta. Ennfreniur
voru fyrirskipaðar kirkjugöngur einn sunnudag í bverjum
mánuði og gengu skólapiltar þá í fylkingu ásamt einum kenn-
ara, var liver bekkur út af fyrir sig, sjötti, efsti bekkur freinst-
ur og síðan hver bekkur af öðrum. Ég fór niiklu oftar í kirkju
mér til ánægju, en á þeim dögum. Dómkirkjupreslur var þá
séra Hallgrímur Sveinsson, síðar biskup, og fóru lionum prests-
verk prýðilega úr liendi, bafði liann mikla og sterka rödd, er
bljómaði mjög greinilega um alla kirkjuna.
Þegar ég vorið 1887 útskrifaðist úr skóla var ég þegar
ákveðinn að gjörast prestur. Trúarábrifin sein ég bafði orðið
fyrir heiina kulnuðu aldrei út í glaumi skólalífsins. Auk þess
voru engin efni til þess, að ég gengi aðra leið, því að sökum
efnaskorts varð ég að fara margs á mis, er nauðsynlegt varð að
teljast. Mér er óliætt að fullyrða, að féleysi og lélegur aðbún-
aður liáði námi mínu, og að ég þess vegna liafði verri aðstöðu
að ýrnsu leyti en annars.
Vorið 1889 varð séra Hallgrímur Sveinsson biskup og sótti
biskupsvígslu til Sjálandsbiskups. Var þá Þórhallur dósent
Bjarnason settur dómkirkjuprestur, og eru mér minnisstæðar
liinar ágætu stólræður lians, en sökum rómleysis lians þjónaði